77 Union of Turkish Bar Associations Review 2022 TÜZÜNER / DUYMUŞ / ALGÜL The aim of healing alone is not enough to eliminate the illegality of medical intervention. Even if action is taken with the aim of healing, the legality of every intervention towards the patient’s physical integrity requires the cumulative realization of competent health personnel, informed consent, compliance with the most up-to-date level of medical science and meticulous service conditions.11 In light of this information, the Supreme Court has mentioned the following conditions in its rulings since 1977: The physician should have legal authority to practice the medical profession, patient’s informed consent, and the action to remain within the objective and subjective limits of medical science.12 In addition to blood, tissue or organ transplantation, anaesthesia, x-ray, radiation treatments, blood tests and vaccines; sex-oriented intervention, termination of pregnancy, putting IUD into womb for birth control; fillings, tooth extraction, prosthetics as well as implants and orthodontics, stem cell and infertility treatment; many activities, from relatively simple kinds of medical support to pregnancy applications to difficult surgical interventions are included in the concept of medical intervention.13 Moreover, medical interventions, even aesthetic surşulları”, II. Ulusal Sağlık Hukuku Tıbbî Müdahalenin Hukukî Yansımaları Sempozyumu, Seçkin, Ankara, 2015, p. 52. Alvina Gojayeva, “Avrupa Biyotıp Sözleşmesi ve Türk Tıp Hukuku’na Etkileri”, Ankara Barosu Sağlık Hukuku Digestası, 2009, 1, p. 34. Atak, p. 20. Kahraman, p. 480. Işık, p. 54, 55, 149. Dural/Öğüz, § 531. 11 Perihan Çetinkaya, Hemşirelikte Tıbbî Uygulama Hataları ve Hukukî Sonuçları, Seçkin, Ankara, 2016, p. 38 ed seq. Verda L. Ersoy, “Tıbbî Malpraktis”, Toraks Dergisi, p. 30, https://torakp.org.tr/site/sf/books/pre_migration/c68713cbd3e5aef1177da489dc1a646d1645271e69486ea3bb79c144ff909737.pdf (Date of Access 16.6.2021). Merve Duysak, “Hekimin Tıbbî Uygulama Hatalarından Doğan Cezaî Sorumluluğu”, Ankara Barosu Hukuk Gündemi, 2009, 5/3, p. 25, 26. Murat Akbaba/Vedat Davutoğlu, “Sağlık ve Hukuk Kıskacında Hekim: Ne Yapmalı?”, Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi, 2016, 44/7, p. 610, 611. Gürcan Altun/Abdullah Çoşkun Yorulmaz, “Yasal Değişiklikler Sonrası Hekim Sorumluluğu ve Malpraktis”, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2010, 27/1, p. 8, 10. Zarife Şenocak, “Hekimin Hukukî Sorumluluğunda Özel Sorunlar”, Sağlık Hukuku Kurultayı, Ankara Barosu, Ankara, 2008, p. 244. Özdemir, Hekimin Hukukî Sorumluluğu, p. 39-41, 55-64. Özdemir, Kayda Geçirme ve Sır Saklama Yükümlülüğü, p. 153, 154. Kahraman, p. 484-502. Oğuzman/Seliçi/Oktay-Özdemir, p. 179, 225-229. Ersoy Y., Tıbbî Hatanın Hukukî ve Cezaî Sonuçları, p. 167-172. Atak, p. 20-24. Dural/ Öğüz, § 531-560. Ayan, p. 7 ed seq. Gojayeva, p. 35-42. Işık, p. 54-65. Adıgüzel, p. 949. Hakeri, Vol. 1, p. 88, 94, 259 ed seq. Yüksel Reyhan, p. 367. 12 4th Civil Chamber of the Court of Cassation, 1976/6297, 1977/2541, 7.3.1977. Işık, p. 62, 63. 13 İlhan Gülel, “Tıbbî Müdahale Sözleşmesine Uygulanacak Hükümler”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 2011, 1/5, p. 586. Hayrunnisa Özdemir, “Diş Hekimle-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1