Türkiye Barolar Birliği Dergisi 148.Sayı

93 TBB Dergisi 2020 (148) Nuray AŞCI AKINCI Söz konusu AB ülkelerinde konaklama hizmeti üzerinden alı- nan KDV ise şöyledir: İtalya, Fransa, İspanya %10, Almanya %7, Hollanda %9, Hırvatistan %13. Bu ülkeler arasında en yüksek KDV, Macaristan’da %18, Çekya’da %15; en düşük ise, Romanya’da %5, Bel- çika ve Portekiz’de ise %6 oranındadır. 58 1 Nisan 2020’den itibaren yılın sonuna kadar %1 olarak uygulan- maya başlayacak olan konaklama vergisine döndüğümüzde, yukarı- daki ülke örneklerinin aksine ne bölge ve şehir; ne de konaklamanın yapıldığı mekâna göre bir ayrım yapılmaktadır. Antalya’da beş yıldız- lı bir otelde konaklayan kişi ile Şırnak’taki bir pansiyonda konakla- yan kişinin aldığı hizmet bedeli üzerinden uygulanacak vergi oranı aynıdır. Başka bir söylemle vergi, %2 ‘lik sabit bir orana bağlanmıştır. Oysa vergilendirmenin temel ilkelerinden biri olan vergide eşitliğin sağlanmasında temel ölçüt, yükümlülerin mali gücüdür 59 . Bu örnek- te, işletmecinin mi yoksa konaklayan kişinin mi mali gücünü dikkate almak gerekiyor(?) sorusu da akla gelmektedir. Her iki yükümlünün mali gücünün dikkate alınması gerekir, ancak verginin nihai taşıyıcı- sı, konaklama hizmetinden faydalanan olduğu için bu kişilerin mali gücünün dikkate alınması daha hukuki bir yaklaşım olur. Klasik bir söylemle, yükümlülerin mali gücüne ulaşmada artan oranlı tarifenin uygulanması esastır. Ancak burada artan oran yerine, diğer ülke uy- gulamalarında olduğu gibi konaklanan tesisin niteliği dikkate alına- rak, miktarları değişen maktu bir vergi daha ölçülü olabilirdi. Yine incelenen ülke örneklerinde, konaklanan tesisler bakımından gecelik ücret, otelin yıldız sayısı, oda sayısı gibi kriterler dikkate alınarak ka- demeli bir vergilendirme uygulanmaktadır. 60 Türkiye’de ise, konakla- manın gerçekleştiği tesisler arasında ayrım yapılmaksızın geceleme, yeme, içme ve diğer hizmetlerin toplam bedeli üzerinden, sabit oranda bir vergi alınmaktadır. 58 Transient Visitor Levy or Tourist Tax, s. 48-52. 59 “Mali güce göre vergilendirme, sosyal devletin vergi adaleti ile ilgili ilkesidir. Mali güce göre vergilendirme kişilerin ekonomik ve kişisel durumları göz önüne alına- rak vergilendirilmeleridir” Mualla Öncel/Ahmet Kumrulu/Nami Çağan, Vergi Hukuku, 24. baskı, Turhan Kitabevi, Ankara 2015, s. 52; “Dolaylı vergiler için mali güç belirleyici olmadığı için vergi yasasının, örneğin tüketimi vergilendirecek bir yasanın, mülkiyet hakkına müdahalesinin ölçülü olup olmadığını ölçmek daha elverişlidir.” Saban, s. 60. 60 Bozdoğanoğlu, s. 148.