35 TBB Dergisi 2022 (160) Oğuzhan SAPAN / Tuğba ÜNSAL SAPAN kişisel veri kullanımını önlemek için uygun güvenceleri sağlamalıdır. Otomatik işleme tabi tutulan kişisel verilerin korunması söz konusu olduğunda, özellikle bu tür veriler adli soruşturma için kullanıldığında, bu tür güvencelere duyulan ihtiyaç daha da fazla olacaktır. Yerel hukuk, bu tür verilerin saklanma amaçlarıyla ilgisiz ve ölçüsüz olmamasını ve veri öznelerinin kimliğinin bu amaç için gerekenden daha uzun süre boyunca kimliklendirme yapmasına izin verecek bir biçimde muhafaza edilmemesini sağlamalıdır. Ayrıca yerel hukuk kaydedilen kişisel verilerin suiistimaline ve uygunsuz kullanıma karşı kişileri etkili bir şekilde koruyabilecek güvenceler içermeli ve kişilere saklanan verilerin silinmesi için talepte bulunmak için pratik bir yol sağlamalıdır.87 AİHM, S. ve Marper/Birleşik Krallık kararında88, partnerine tacizde bulunduğu iddia edilen ancak daha sonra uzlaşma nedeniyle hakkında dava açılmamış kişi ile hırsızlık suçundan beraat etmiş bir başka kişiden alınan ve veri tabanında tutulmaya devam edilen DNA verilerinin imha edilmeden ve herhangi bir ayrım gözetilmeksizin saklanmasını kamusal çıkarlar ile bireysel çıkarlar arasında adil bir dengenin kurulamaması nedeniyle AİHS’in kişinin özel hayatına saygı hakkını düzenleyen 8. maddesinin ihlali niteliğinde görmüştür.89 AİHM, kişilerin DNA verilerinin sistematik olarak arşivlenmesinin kişilerin özel hayatları bakımından doğrudan sonuçları olacağını belirterek, muhafaza edilen verilerin depolanmasının süreyle sınırlı tutulmamasını, kişilerin yaşının gözetilmemesini ve işlendiği iddia olunan suçun türü ve ağırlığından bağımsız şekilde saklanmasını hak ihlali olarak değerlendirmiştir.90 Yukarıda da ifade edildiği üzere mahkeme ilkesel olarak DNA veri tabanlarına karşı çıkmamaktadır. Nitekim Peruzzo ve Martens/Almanya91 kararında başvuranların davasında uygulan87 AİHM, Aycaguer/Fransa, 22.06.2017, B. No: 8806/12, §38; Gaughran/Birleşik Krallık, 13.02.2020, B. No: 45245/15, § 94; S. ve Marper/Birleşik Krallık (Büyük Daire), 04.12.2008, B. No: 30562/04 ve 30566/04, § 103. 88 AİHM, S. ve Marper/Birleşik Krallık (Büyük Daire), 04.12.2008, B. No: 30562/04 ve 30566/04. 89 Yine bkz. AİHM, Goggins ve Diğerleri/Birleşik Krallık, 19.07.2011, B. No: 30089/04; Aycaguer/Fransa, 22.06.2017, B. No: 8806/12. 90 Atalay, s. 172; aynı yönde bkz. AİHM, Gaughran/Birleşik Krallık, 13.02.2020, B. No: 45245/15, § 94, 95, 96. 91 AİHM, Peruzzo ve Martens/Almanya, 04.06.2013, B. No: 7841/08 57900/12; S. ve Marper/Birleşik Krallık (Büyük Daire), 04.12.2008, B. No: 30562/04 ve 30566/04,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1