Türkiye Barolar Birliği Dergisi 160.Sayı

150 Orman Alanlarının Turizme Tahsisinde Hukuki Süreç Onar Sıddık Sami, (1960). Idare Hukukunun Umumi Esasları, Cilt I,II, İsmail Akgün Matbaası, Istanbul. Makaleler Akesen Aytuğ, (1983) “Ulusal Doga ve Doga Kaynakları Koruma Sistemimizin Temel Öeleri”, Tabiat ve Insan, Yıl 7, S.1. Atik, Meryem, Altan, Türker Altan ve Artar, Mustafa, (2006). Turizm Ve Doğa Koruma “Güney Antalya Bölgesi”: Gelişmeler ve Sonuçları. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19(2), 165-177. Doğanay Ümit (1975), “Orman ve Orman Toprağı Üzerinde Mülkiyet.” Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University 25.1 (1975): 1-11. Güloğlu Yavuz. (2015). Ormanların Turizm Amaçlı Tahsisinin İdari İşlemin Unsurları Bakımından Değerlendirilmesi. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(4), 45-55. Kuvan Yalçın, (2005). Ormanların Turizm Yatırımlarına Tahsisi (Antalya-Belek Örneği). Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University, 55(1), 67-83. Şimşek Suat, (2011). Orman Sayılan Alanlarda Orman Dışı Amaçlarla İrtifak Hakkı Tesisinin Kamu Yararı Açısından Değerlendirilmesi. Sayıştay Dergisi, (81), 63-90. Bildiriler Aydın- Coşkun Aynur, (2009). Orman Arazisinden Yararlanma Hakları Orman Kanunu Ve Turizmi Teşvik Kanununa Yönelik Hukuksal Bir Analiz. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi. İnternet Kaynakları TÜRSAB, (2020). Son Verilerle Türkiye Turizm İstatistikleri Raporu, Kasım 2020, sayı: 2, https://www.tursab.org.tr/assets/assets/uploads/istatislik/kasim-2020tursab-istatistik-rapor.pdf (Ziyaret tarihi: 22.10.2021). Diğer Yayınlar Ayanoglu, Sedat, (1988). Orman Mulkiyetinin Hukuksal Temelleri, Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1