149 TBB Dergisi 2022 (160) Aynur AYDIN / Y. Özhan TÜRKER belirli bir bölgede yapılması zorunluysa o alanın zaten turizm merkezi olarak belirlenmiş olması gerekir. Böyle bir alanda yapılacak tahsis de Anayasa’ya aykırı olmayacaktır. Ancak 7334 sayılı Kanun ve 2011 tarihli Anayasa Mahkemesi kararı birlikte incelendiğinde, turizm alanları dışında olup da turistik faaliyet için zorunlu bir alanın varlığı düşünülmekte ve buradaki orman alanının veya orman içindeki bir tesisin tahsis edilebileceği anlaşılmaktadır. Fakat bir yerde turizm faaliyeti zorunluysa o alan zaten turizm merkezi olarak belirlenmiş olmalıdır. Eğer bir orman alanı turizm merkezi dışındaysa, zaten o yerde turistik faaliyet için bir zorunluluktan bahsedilemez. Bu yüzden Anayasa Mahkemesi’nin, turizm merkezi dışındaki alanlar ifadesi nedeniyle, maddeyi, Anayasa’nın 169. maddesine aykırılıktan dolayı iptal etmesi de ihtimal dahilindedir. Sonuç olarak; sağladığı gelir, yarattığı istihdamile “kamuyararı”na hizmet ettiği kuşkusuz olan “turizm olgusunun” dikkatle planlanması gerektiği açıktır”. Bu planlama dahilinde orman alanlarından yararlanılmasının da zorunlu olabileceği yadsınamaz. Ancak, orman alanlarının tahsisinin planlamasında kesinlikle vazgeçilemeyecek ve Anayasal güvence altında bulunan temel ilkeler söz konusudur. Anayasa’nın 169. maddesinde, ormanların ülke yönünden taşıdığı büyük önem gözetilerek, korunmaları ve geliştirilmeleri konusunda ayrıntılı düzenlemelere yer verilmiştir. Bu özel ve ayrıntılı düzenlemelerin ülkemizde orman örtüsünün sürekli yok edilmesi gerçeğinden kaynaklandığı kuşkusuzdur. Anayasa’nın 169. maddesinin birinci fıkrası gereğince Devlet, doğal kaynaklarımızın en önemlilerinden birisi olan ormanların korunması ve sahalarının genişletilmesi için gereken tedbirleri alıp kanun koymak ve bütün ormanların gözetimi ödevini yerine getirmek durumundadır. Bu nedenle orman alanlarının ormancılık amaçları dışındaki faaliyetlere tahsisinde bu ilkelere uygun hareket etme zorunluluğu açıktır ve bu ilkeler esasında Anayasa Mahkemesi’nin 2634 sayılı Kanuna ilişkin 2007 tarihli kararının gerekçesinde tam olarak ifade edilmiştir. Kaynakça Kitaplar Cin Halil, (1980). Turk Hukukunda Mer’a, Yaylak Ve Kıslaklar, Ankara. Duren Akın, (1975). Idare Malları, Sevinç Matbaası, Ankara.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1