143 TBB Dergisi 2023 (166) BDKDGÕr KgK6AL tarihli kararında, daha önce açıklamış olduğumuz Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulu’nun 1993/4E – 1994/1K sayılı ve 28.01.1994 tarihli kararından bahsetmiş ve: “…Her ne kadar, yukarıda içeriği açıklanan 23.10.1972 gün ve 1972/2 E. 1972/12 K. sayılı içtihadın 28.01.1994 tarih ve 1993/4 E. 1994/1 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulu Kararı ile ortadan kalktığı, hakemlere direnme olanağı getirdiği yönünde görüşlere öğretide yer verilmekte ise de; bu görüşe katılma olanağı bulunmamaktadır…” ifadesine yer vermiştir.34 Dolayısıyla iptal sebeplerini esas incelemesi yönünde genişleten bu içtihadı birleştirme kararının, hakemlerce direnme kararı verilebileceği yönünde bir algı yarattığından bahsetmek mümkündür.35 Yine bu doğrultuda; HGK’ya göre, yeni seçilen hakemlerin bozma kararından sonra direnme kararı veremeyecekleri ileri sürülmüş idiyse36 de, bu konuda doktrinde bazı görüş değişikliklerine gidilmiştir.37 Buna gerekçe olarak ise, HUMK m. 533’te hakem kararlarına karşı temyiz yoluna gidilebileceğinin belirlenmiş olması, bu durumun 28.01.1994 tarihli İçtihadı Birleştirme Kararı ile genişletilmesi, hakem kararlarında temyize ilişkin özel hüküm bulunmayan hallerde genel hükümlerin uygulanması gerektiği, HUMK’ta hakemlerin direnme kararı veremeyeceklerine ilişkin özel bir hüküm bulunmaması, dolayısıyla hakemlerin de direnme kararı verebileceği ve eğer hakemlerin direnme kararı önlenmek isteniyorsa özel bir hükmün bulunması ge34 “…Zira, 28.01.1994 tarih ve 4/1 sayılı içtihadı birleştirme kararı sadece, “Borçlar Kanunu’nun 19. maddesi hükmünde yer alan akit serbestisi (Tahkim sözleşmesi) ilkesi çerçevesinde, tarafların maddi hukuk kurallarına göre hakemlerin karar vermelerini kararlaştırmış olmaları halinde Yargıtay ilgili dairesinin tarafların iradeleri doğrultusunda hakemlerin maddi hukuk kurallarına göre karar verip vermediklerini inceleyeceği” kuralını hükme bağlamıştır. Görülmektedir ki; 28.01.1994 tarih ve 1993/4-1994/1 sayılı içtihat, 23.10.1972 tarih ve 2/12 sayılı içtihadı birleştirme kararında açıklanan hukuki esasları ortadan kaldırmamış, onunla çelişen ve onun gücünü azaltan yeni bir ilke de getirmemiş; hakemlerin direnme kararı verebilecekleri yönünde bir kabul de ortaya koymamıştır. Şu durum karşısında gerek açıklanan yasal düzenlemeler ve gerekse içtihadı birleştirme kararlarına kanun gibi uyulması yasal zorunluluğu altında: 23.10.1972 tarih 2/12 sayılı içtihadı birleştirme kararında açıklandığı üzere hakemlerin Yargıtay bozma kararı doğrultusunda karar vermek zorunda oldukları ve direnme kararı veremeyecekleri sonucuna varılmaktadır…” 35 Kuru, Cilt: VI, s. 6115. 36 Kuru, Cilt: IV, s. 4100. 37 Kuru, Cilt: VI, s. 6111.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1