Dergi 129

TBB Dergisi 2017 (129)

Seher ÇAKAN

İkinci olarak 8(2)’deki meşru amaçlardan biri olmalıdır yani kim-

yasal hadım bakımından sınırlandırma yapılabilecek temel dayanak-

lar ulusal güvenlik, kamu güvenliği, düzenin korunması, suç işlen-

mesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve

özgürlüklerinin korunmasından en az biri olmalıdır.

Üçüncü olarak da yapılan müdahalenin “demokratik bir toplumda

gerekli” ve “orantılı” olmalıdır. Mahkemeye göre alınan bir tedbirin

orantılı ve demokratik bir doplumda gerekli olması için “aynı amacı

yerine getirirken söz konusu temel hakka daha az zarar verecek al-

ternatif bir tedbir uygulama ihtimalinin ortadan kaldırı(lmış)” olması

gerekmektedir.

Bu hususta da kimyasal hadımdan başka bir tedavi

yöntemi varsa 8. madde ihlal edilecektir. Yani kimyasal hadım kişi için

son çare olmalıdır.

Son olarak da söz konusu müdahale için Sözleşme, taraf devlet-

lere takdir hakkı vermiştir. Özellikle de bireysel yarar ve kamu ya-

rarı arasında adil bir dengenin olup olmadığı konusunda AİHM ta-

raf devletlere takdir hakkı tanımaktadır. Eğer Avrupa Konseyi’ne üye

olan devletler arasında özellikle hassas ahlak veya etik konularında

bir konsensus yoksa, devletlerin bu konularda takdir hakkı daha ge-

niştir.

Mahkemeye göre taraf devletler “doğrudan ve sürekli esaslı

güçleriyle(vital force)” ilişkide bulundukları için kamunun korunma-

sı bakımından uluslararası bir yargıçtan daha iyi bir durumdadır.

Buna parallel olarak cinsel istismarı veya saldırıyı gerçekleştiren fail-

lere kimyasal hadımın uygulanması bakımından bir konsesus olmadı-

ğı için taraf devletlerin bu konu hakkında takdir hakkının daha geniş

olduğu sonucuna varılabilir.

Tüm sayılan koşullara ek olarak kimyasal hadım için kullanılan

ilaçların uzun süreli yan etkileri bilinmediğinden cerrahi kastras-

yonun sonuçlarını vermeyecek şekilde kullanılması halinde 8. mad-

de kapsamında pedofililer gibi cinsel dürtülerini veya yönelimlerini

kontrol edemeyen kimselere kaşrı uygulanması bu maddeyi ihlal et-

meyeceği sonucuna varılabilir.

Nada v İsviçre, App No: 10593/08, (ECHR 2012), para 183; Glor v İsviçre App No:

13444/04, (ECHR 2009) para 94.

Evans v Birleşik Krallık, para 77.

Handyside v Birleşik Krallık App No: 5493/72 (ECHR 1976), para 48.