dergi-121

TBB Dergisi 2015 (121)

Deniz AKÇAY

469

odaklanmış olması bir raslantı sayılamaz : Bağlayıcı niteliği bulun-

mamakla birlikte, ayrı görüşlerdeki, kararı “ yorumlamaya “ yönelik

bazı ibarelerin Sözleşme hukuku açısından temelden yoksun olsa bile

AİHM kararına mal ettirilmesine müsait olduğu açıktır.

Ancak, tazminat kararının en önemli “ özelliği “ GKRY başvu-

rusunun temelindeki Kıbrıs sorununun tarihsel, siyasal ve hukuksal

veçheleri boyutunun gözardı edilmiş olmasıdır. Sorunun çözümlen-

mesine yönelik içeriksel ve yöntemsel çerçevenin Birleşmiş Milletler

tarafından belirlendiği ve özellikle

iki toplumun statü

eşitli

ği ilkesi-

ne dayandırıldığı dikkate alınmamış, hatta bir devlet başvurusunun

bu temel özelliğine bir atıfta dahi bulunulmamıştır. Esasa ilişkin 2001

kararından farklı olarak bir “ ihlal “ saptamasıyla sınrlı kalmayan taz-

minat kararının, başvurunun temelindeki uluslararası uyuşmazlığın

sonuçlandırmasında bir “katkı”da bulunma gayreti içinde olduğu söy-

lenebilir.

Oysa, AİHM’nin Sözleşme gereğince uluslararası sorunları çöz-

me konusunda herhangi bir yetkisi bulunmamaktadır.

Bu çerçeve-

de, Sözleşme’nin Önsöz Bölümü’ndeki ifadeler hem AİHM ile Avrupa

Konseyi üyesi ülkeler arasındaki yakın ilişkiyi hem de Mahkeme’nin

amaç ve hedefini açıkça belirlemiş bulunmaktadır:

“

Aşağıda imzası bulunan Avrupa Konseyi üyesi hükümetler,

…..

Avrupa Konseyi’nin amacının, üyeleri arasında daha sıkı bir birlik oluş-

turmak olduğunu ve insan hakları ile temel özgürlüklerin korunması ve ge-

liştirilmesinin bu amaca ulaşma yollarından biri olduğunu g

zönüne alarak,

…

… Evrensel Bildiri’de yer alan bazı hakların ortak güvenceye bağlanma-

sını sağlama yolunda ilk adımları atmaya kararlı olarak,..

“

Görüldüğü üzere, Sözleşme’nin öngördüğü denetim meka-

Myjer, The European Court of Human Rights and Armed Conflicts Between High

Contracting Parties; Some General Remarks, “La Conscience des Droits, Mélanges

en l’Honneur de Jean-Paul Costa, s.461-472.