134

532

İnşaat Sigortası Teminatının Kapsamı

me” kavramı ise zararın, zamansal olarak hızla seyretmesi;

fasılasız

ve birdenbire gerçekleşmesini ifade eder.

Fasılasız ya da ani olma, sonucun bir anda ortaya çıkmasını ge-

rektirmez. Aşırı yüklenen vincin önce yan yatması ve iki gün sonra

tamamen çökmesi nedeniyle yapı eserinin zarar görmesi örneğinde

olduğu gibi sonuç iki gün sonra ortaya çıkmış olsa bile zarar, yine ani

bir sebeple meydana gelmiş sayılmalıdır. Bununla birlikte vincin yan

yatmasına rağmen kullanımına devam edilmesi, ani sebebi ortadan

kaldırır.

B) Ana Teminatlar

İnşaat bütün riskler sigortasına, aksi kararlaştırılmadığı sürece,

kendiliğinden dâhil olan ana teminatlar vardır. Aslında bu teminatla-

rın her biri ayrı bir sigorta konusu olabilecek nitelikte ana rizikolardır.

Sigorta ettiren, bütün bu ana rizikoları tek bir poliçeyle teminat altına

aldırarak önemli prim avantajı da sağlar.

1. Yangın Rizikosu

İnşaatın türüne göre derece ve önceliği değişse

de yangın tehlike-

si, her inşaat faaliyetinin önemli rizikolarından birisidir.

Bu nedenle

yangın rizikosu, inşaat sigortası teminatına kendiliğinden dâhil önem-

li rizikolardan birisi

olup; sigortanın konusuna dâhil her türlü değer

için teminat sağlar.

s. 303 vd.

Ayli, s. 79.

Güner, s. 28.

Alman doktrininde

Haag

tarafından verilen diğer bir örnek için bkz. Ayli, s. 79.

Zira betonarme veya çelik konstrüksiyon yapılarda bu risk düşük iken; malzeme

depoları veya şantiye binalarında oldukça yüksektir. Bkz. Nomer, s. 38; Nihan Ak-

çar, “İnşaat Sigortası Sözleşmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara

Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul 2004, s. 21. Örneğin 11 Mart 2012

tarihinde bir AVM inşaatında işçilerin kaldığı şantiyede çıkan yangında maddi

hasar yanında on bir işçi de hayatını kaybetmiştir.

ye/esenyurttaki-avm-faciasi-davasinda-karar,Kwq0C3Q6nEalIrTzABTY6g (Eri-

şim tarihi: 23 Mart 2017).

Wassmer, s. 47. Her türlü tedbirin alındığı inşaatlarda bile yangın tehlikesi ihtimâli

her zaman yüksektir. Bkz. Bunni, s. 89.

Güner, s. 29; Ayli, s. 84.