437 / 521
436
BENİM ADIM ????
*
1
Bahar ÜNLÜER ÖZTÜRK
**
Ama ben bu kadarını yapamazlar diye düşünmüştüm. Adımı de-
ğiştirirsem kendimi de değiştiririm, Songül hiç bulunamayacak uzak
diyarlarda kaybolur gider demiştim.
Her gün arkamı kollamak, göremediğim herşeyden tavşan ürkek-
liğiyle kaçmak, saklanmak, sürekli bir yürek kalkmasıyla yaşamaktan
bıkmıştım artık. Bir kaçak olmak ağırdı bana. Amcamın oğluna değil
de komşunun oğlu Hasan’a gönlüm kaydı diye öz be öz anamın, baba-
mın ölmemi istemesinden bile ağırdı bana!!
Hasan da hayırsız çıktı. En doğrusu buymuş! Bizi birbirimize yaz-
mamışlar! Bizim sonumuz yokmuş! Gelmedi benimle. Ama ben kaçtım
geldim İstanbullara. İstanbul kocamandı. “İstanbul bir büyük diyar
kaybolur gider içinde insanlar”... Böyle bildim ben. Ben de kaybolu-
rum dedim. İstanbul deniz, ben 17 sinde küçük bir ceylan. Bir kum
tanesi olurum, kurtulurum dedim.
Ama duydum ki; benim küçücük Osmanım peşimdeymiş. Beni
öldürecekmiş. Töre böyle demiş. Oy Osmanım oy... Kucağımda, küçü-
cük yaşımla sana analık, ablalık yaptığım günler geliyor aklıma. Daha
dün abla diyerek koşturuyordun ardım sıra. Ne zaman büyüdün?
Adımı değiştireyim dedim. En güzeli Songül ölsün! Kesin çözüm
bu! Birileri yol gösterdi, davamı açtım. Adımı Gonca yaptım. Goncay-
dım şimdi. Sanki insan kendi adını kendi koyarsa, kendi kaderini de
kendisi yaparmış gibi. İşlersem nakışımı ince ince, kimse beni bula-
mazmış gibi. Gonca olunca bütün dertler son bulurmuş gibi…
*
Bu hikaye, İstanbul Barosu Kadın Hakları Merkezi’ne hukuki yardım için başvu-
ran şiddet mağduru kadınların gerçek hikayelerinden derlenerek hazırlanmıştır.
Katkıları için İstanbul Barosu Kadın Hakları Merkezi Adli Yardım Bürosunda gö-
revli Av. Nurcan Bingöltekin Taş’a teşekkürler.
**
Avukat, İstanbul Barosu