440 / 521
439
Bir kayayı dik bir dağın zirvesine sonsuza kadar çıkarmaya çalış-
ma cezası, bana dünya kadınlarının binlerce yıldır süren hak arama
mücadelelerini hatırlatmıştır hep. Kadının binlerce yıldır en temel in-
san haklarına sahip olma mücadelesinin hala sürmesi ile de yaşadı-
ğımız dünya düzeni kadınların sırtına Sisifos’un kayasını yüklemiş,
onlar sırtlanıp tepeye çıkarmaya çalıştıkça da kaya geri yuvarlanmak-
tadır.
Sisifos: Tam tepeye çıkartıldığında sırtımda yaşamın yükü bu taş, hep o
bildik tepeyi arşınlayan şu ayaklarım,
Yalnızlık, aynılık, anlaşılmamıştık ve tüm bunların üstüne farklılığım,
Hades’in cehenneminden beter bu mahkumiyetten nasıl kurtulacağım?
Kahin: Ey Mutlu Sisifos!
Nasıl ki güneş vurduğunda açılır Apollon Tapınağı’nın kapıları,
Işık girsin diye kenara çekilen perdeler gibi kurtulacaksın dertlerden,
Genç bir kısrak gibi zincirlenemez iraden,
Seni ilk defa kendi tepen yerine buraya getiren,
Cevaplar soruda çoktan verilmiştir, bakış aynada çoktan yansımıştır,
Tüm evrenini yeniden,
Aldığın taşla inşa edeceksin
YERDEN!…
Tüm evrenini yeniden,
Attığın taşla inşa edeceksin
YOKTAN!
1
Fransız yazar ve düşünürü Albert Camus`nün II. Dünya Savaşı or-
tasında yayımlanan “Sisifos Söyleni” adlı deneme kitabında; Sisifos`un
durumuna sonsuza kadar çare bulanamayacağının fakat saçma olarak
isimlendirdiği durumu geriletilebileceğinin farkındadır. Camus “ te-
pelere doğru tek başına didinmek bile bir insanın yüreğini doldurma-
ya yeter.“ diyecektir. Bu boyun eğiş değildir, yenilgiyi kabul etmez
1
Odissea Destanı; minimalya.blogspot