438 / 521
437
Aradan da epey geçmişti. İyiden iyiye Gonca oldum. Mahalledeki
ablam da bana bir iki iş buldu. İstanbul’da kadınlar dışarılarda çalışır-
larmış, evlerini de başka kadınlar temizlermiş. O kadınlardan oldum.
Temizlikçi Gonca! Bir tek Songül’ün memleket havaları çalmasın tele-
vizyonda, radyoda. İşte o zaman durduramıyorum ağlamamı bir tür-
lü. Anam geliyor aklıma...
Sonra bir gün elimde öte beri eve lazım çayım şekerim almış dö-
nerken rastladım ona. Tam da bütün yaşanmışlıklarımı silkmek üze-
reyken üstümden. Tam da Gonca’ya teslim etmişken herşeyi. Küçücü-
ğüm çıkmış gelmiş memleketten. Beni bulmaya hem de! Oy Osmanım,
şimdi sana sarılmak vardı. Kokunu çekmek içime memleketimin koku-
su, anamın kokusu… Dizime de oturtamam ya seni … Bir kara yağız
delikanlı olmuş benim kardeşim. Arkamı dönüp hemen uzaklaşırken
ben, Goncayı soruyordu kasap Hilmi’ye anladım. Nerden de öğrenmiş
Gonca’yı ?
Ve işte ablalarım burdayım. Emeklerimi, yıllar süren mücadelemi,
Gonca’yı, arkamda bıraktım ve geldim. Bu Songül temelli ölsün artık
hakketti! Ben izledim gördüm bir filmde. Anlattılar da bana herşeyini.
Değiştiriyormuş devlet adını, soyadını, babanın adını bile, yetmezse
yüzünü bile. Sizler kadınları koruyormuşsunuz, beni de koruyun o za-
man! Ne Songül olayım ne Gonca bambaşka biri olayım ben yeniden
umudumu verin bana ne olur?
Bir kaçak olmak çok ağır artık bana!