sayi115

TBB Dergisi 2014 (115)

Süleyman DOST

461

ler hakkında, arabulucu olarak atanmasını müteakip, mümkün olan en kısa

zamanda, taraflara veya tarafların temsilcilerine, yazılı olarak, tam ve doğru

bilgi vermelidir.”

kuralına yer verilmiştir.

Bu kural kanaatimce sadece

etik kurallarla değil, Yönetmelik hükmü ile düzenlenmesi gerekirdi.

Çünkü taraflar ileride doğabilecek giderleri bilmeyebilir. Bu hususta

arabulucuya bilgilendirme yükümlülüğü getirilmesi isabetli bir yak-

laşım olacaktır.

3-Karşılaştırmalı Hukuk Açısından Arabuluculuk Ücretin

Tespiti ve Karşılanması

Arabuluculuk sisteminin uygulandığı devletlerde ücretin tespiti

konusunda farklı yöntemlerin benimsendiği görülmektedir. Bu yön-

temleri dört grupta toplamak mümkündür: Birincisi Hollanda, Maca-

ristan, Avusturya ve Almanya gibi ülkelerde uygulanan arabuluculuk

ücretinin tespitini tamamen taraflara bırakan sistemler. İkincisi İtal-

ya ve Fransa’da uygulanan arabuluculuk ücretinin devlet tarafından

kontrol edildiği sistemler. Üçüncüsü Portekiz, Japonya ve ABD’de uy-

gulanan devlet tarafından kısmen desteklenen sistemler. Ve nihayet

dördüncüsü arabuluculuk ücretini yargısal faaliyetin bir parçası ola-

rak gören sistemler.

Ancak bu kategorileri hiçbir zaman kesin çizgi-

lerle birbirinden ayırt etmek mümkün değildir. Herhangi bir sistemi

genel olarak benimsemiş devlet, belirli bazı şart ve özel durumlara

göre diğer sistemi de birlikte uygulama yoluna gitmektedir.

Arabulucunun yaptığı faaliyet karşılığı ücret ve masraf istemeye

hakkı olduğu, farklı hukuk sistemine sahip olsalar bile, genel olarak

birçok ülkede kabul edilmiş durumdadır. Taraflar arabuluculuk üc-

retini serbestçe kararlaştırabilmekte ve arabuluculuk ücreti taraflarca

eşit şekilde ödenmektedir.

Ücret ya yapılan düzenlemelerle ya da ta-

Bu husus Arabuluculara İlişkin Avrupa Etik Kurallarında da dile getirilmiştir.

Bakınız: Mustafa Özbek, Avrupa Birliğinde Alternatif Uyuşmazlık Çözümü,

TBB

Dergisi

, 2007/68, s. 320.

Klaus J. Hopt / Felix Steffek, s.38.

Örnek olarak İngiltere, ABD, Almanya, Japonya ve Rusya gösterilebilir. İngiltere

için bakınız: Jens M. Scherpe / Bevan Marten, “Mediation in England and Wa-

les: Regulation and Practice”,

Mediation Principles and

Regulation in Comparative

Perspective, (Ed: Ed: Klaus J. Hopt / Felix Steffek) Oxford University Press, Cray-

don, 2013, (p.365-454), s.386.; ABD için bakınız: Rainer Kulms, “Mediation in the