

TBB Dergisi 2016 (116)
Selin SERT
283
C. Eşlerin Boşanma Konusunda Anlaşması:
1. Genel Olarak:
Eşlerin boşanma konusunda anlaşmaları m.166/3 hükmünde dü-
zenlenmiştir. Bu hükme göre; “
evlilik birliği en az bir yıl sürmüş ise, eşlerin
birlikte başvurması ya da bir eşin diğer eşin diğerinin davasını kabul etmesi
halinde, evlilik birliği temelinden sarsılmış sayılır. Bu halde boşanma kara-
rı verilebilmesi için, hâkimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe
açıklandığına kanaat getirmesi ve boşanmanın mali sonuçları ile çocukların
durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması
şarttır. Hâkim, tarafların ve çocukların menfaatini göz önünde tutarak bu an-
laşmada gerekli gördüğü değişiklikleri yapabilir. Bu değişikliklerin taraflarca
da kabulü halinde boşanmaya hükmolunur. Bu halde tarafların ikrarlarının
hâkimi bağlamayacağı hükmü uygulanmaz”.
Eşlerin boşanma konusunda anlaşmış olmaları, genel ve mutlak
bir boşanma sebebidir. Genel ve mutlak boşanma sebebi olmasının
sebebi hâkimin madde hükmünde sayılan şartların gerçekleşmesi ha-
linde tarafların boşanmasına karar verme konusunda takdir hakkına
sahip olmaması anlamına gelmektedir
24
.
2. Şartları:
a. Evlilik En Az 1 Yıl Sürmüş Olmalıdır:
Tarafların birbirini tanıması en azından birbiri hakkında bir fikir
sahibi olması, evlilik müessesenin ciddi olduğunun farkına varmaları
için kanun koyucu tarafların anlaşarak boşanabilmeleri için en az bir
yıl evli olma şartını koymuştur.
b. Eşler Birlikte Mahkemeye Başvurmalı Ya da Açılmış Olan Davayı
Diğer Eş Kabul Etmiş Olmalıdır:
Madde hükmünün uygulanabilmesi için, eşler boşanmak için
mahkemeye birlikte başvurmalı ya da eşlerden yalnız birisi tarafından
boşanma davası açılmış ise diğer eşin açılmış olan bu davayı kabul
etmesi gerekmektedir.
24
Akıntürk- Ateş Karaman, s. 270.