108 / 437
TBB Dergisi 2016 (127)
Recep DOĞAN
107
Taşıyıcı annenin rahminde bulunan ceninin hayatına son veril-
mesi halinde de yine çocuk düşürtme suçunun oluştuğunun kabulü
gerekir. Taşıyıcı anne döllenmiş yumurtayı rahminde taşıyan bir tıbbi
cihaz olarak kabul edilemez. Dolayısıyla başkasına ait olsa da, ceninin
kaybı taşıyıcı anne için de manevi yıkımlara ve fiziki tahribata sebep
olacağından, bu fiilin de suç olarak cezalandırılması gerekir. Kadın
hamile değilse veya cenin canlı değilse, bu durumda çocuk düşürt-
me suçu açısından işlenemez bir suç söz konusu olacak, fail kasten
yaralama suçundan sorumlu olacaktır.
97
Bu durum, 765 sayılı mülga
Türk Ceza Kanunu’nun 468’inci maddesinde daha açık bir şekilde dü-
zenlenmiş idi. Bu hükme göre, gebe sanılan bir kadın üzerinde rızası
olmaksızın çocuk düşürme amacıyla bazı fiillerde bulunan kimse ka-
dının bedeni zararına sebep olmuşsa, 456’ncı madde hükmüne göre
kasten yaralama suçundan cezalandırılmakta idi.
2- Maddi Unsur
Suçun maddi unsurunu, ceninin anne rahminde ölmesiyle so-
nuçlanan ve gebe kadın dışında üçüncü kişi/kişiler tarafından yeri-
ne getirilen hareketler oluşturur. TCK kapsamında çocuk düşürmeye
yönelik hareketlerin ne olacağı kanunda tek tek sayılmamıştır. Bu ne-
denle çocuk düşürtme suçu serbest hareketli suç tanımına uygun bir
suçtur. Gebeliğin sonlanmasına neden olan her hareket bu kapsam-
da değerlendirilmelidir.
98
Eylemin ana rahmine doğrudan müdahale
edilerek gerçekleştirilmesi gerekmez. Kimyasal bir madde içirilerek
veya enjekte edilerek de bu suç işlenebilir.
99
Suçun oluşması bakımın-
dan netice dikkate alındığı için, çocuk düşürtme suçu aynı zamanda
netice suçudur.
100
Dolayısıyla failin gebeliği sonlandırmaya yönelik
fiilinin, ceninin hayatının son bulması ile sonuçlanması gerekir. Fai-
lin müdahalesine rağmen ceninin hayatının son bulmaması halinde,
değişik ihtimallere göre değerlendirme yapmak gerekir. Fail sadece
çocuk düşürtme kastı ile hareket etmiş ve kadının yaralanması söz
konusu olmamışsa, bu durumda hazırlık hareketlerin tamamlanıp ge-
97
Durmuş Tezcan, Mustafa Ruhan Erdem, R. Murat Önok, 5237 sayılı Türk Ceza
Kanunu’na Göre Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, 6. Baskı, Ankara, Seçkin
Yayınları, 2008, s.271; Dönmez, s.112, Yurtcan, s.76.
98
Dönmez, s.111; Tezcan/Erdem/Önok, s.270.
99
Tezcan/Erdem/Önok, s.271; Dönmez, s.113.
100
Yurtcan, s.76.