dergi 127

AİHM’İn Perinçek Kararı: “Soykırım İnkârı”/İfade Özgürlüğü İkileminin Aşılabilirliği

434

kaçınılmaz görünmektedir. Doğal olarak, bu tür olumsuz bir gelişme-

nin AİHS denetimmekanizmasına duyulan güveni ve mekanizmanın

otoritesini de sarsacağı açıktır.

Büyük Daire’nin

Perinçek

kararında zaman/yer/ortam koşullarını

dikkate almasını eleştiren yedi yargıcın karşı görüşlerinde, bu yaklaşı-

mın insan haklarının evrenselliği, herkese karşı dermeyan edilebilir-

liği (

erga omnes

) ilkesiyle bağdaşmadığı da ileri sürülmektedir.

Oysa

belirli yetki kurallarına uyarak yargısal bir denetimde bulunmak zo-

runda olan Mahkeme, kuruluşundaki Sözleşme’de öngörülen hak ve

özgürlüklerin dâvalı devlet tarafından uygulanmasının ihlâle yol aç-

mış olup olmadığını, ancak Sözleşme’nin lâfzına, ruhuna ve yerleşik

içtihadına uyulmuş olup olmadığını incelemek suretiyle saptayabilir.

AİHM’in Sözleşme’nin 19. ve 32. maddelerinde belirtilen amaç

ve yetki esasları gözönünde bulundurulduğunda, Perinçek olayın-

da, “insan haklarının evrenselliği” ilkesinden yararlanması gere-

ken, İsviçre’nin başvuranı cezalandırma hakkının değil, başvuranın

AİHS’nin 10. maddesine dayanan ifade özgürlüğü hakkının olduğu

açıktır.

Ayrıca, bir Akit Devletin başvuranın ifade özgürlüğüne uygula-

mış olduğu müdahalenin AİHM gibi kırk yedi Devletin taraf olduğu

bir yargısal mekanizma tarafından denetlenmesinin de âdil yargıla-

manın evrensel önem ve itibarından yararlanmak durumunda olduğu

kabul edilmelidir. Bu bakımdan evrensellikle ilgili eleştirinin, bu ilke-

den yararlanacak süje ve konuların hiyerarşisini tam olarak belirleye-

mediği söylenebilir.

SONUÇ

Perinçek

kararı, 1915 olaylarının “soykırım” tabusundan kurta-

rılarak uluslararası planda tartışılabilmesi bakımından önemli bir

kazanım sayılmalıdır.

Geniş yankılara yol açmış olmakla birlikte,

Perinçek, s.128.

Nicolas Hervıeu’nun 1 Aralık 2015’te info@

da yayınlanan bir

yorum yazısında Perinçek kararının Fransa’da “Ermeni soykrımı”nın inkârının

cezalandırılmasının savunucularının tezlerini önemli ölçüde kırılganlaştırdığını

(considérablement fragilise) belirtmiş, özellikle, Fransız Anayasa Konseyi’nin