dergi 132

115

TBB Dergisi 2017 (132)

Ahu KARAKURT EREN

ratmak yoluyla sosyal düzen açısından müdahaleyi gerektiren ağır bir

ihtiyaç bulunmamaktadır. Asıl ihtiyaç KK’nın 36., ÇK’nın 20. madde-

sinin (h) bendinde düzenlenen kabahatler ve TCK’nın 183. maddesi

arasındaki belirsizliğin giderilmesidir.

3) Suçun hukuka aykırılık unsuru açısından ulaştığımız sonuçlar;

gürültüye neden olma suçunun mağduru belli bir kişi olan suçlardan

olmaması sebebiyle bu suç tipi bakımından ilgilinin rızası ve meşru

savunma hukuka uygunluk nedenlerinin oluşamayacağı, kanun hük-

münün yerine getirilmesi hukuka uygunluk nedeninin uygulama ala-

nı bulabileceğidir.

4) Suçun kusurluluk unsuru açısından ulaştığımız sonuçlar; zo-

runluluk halinin ve hukuka uygunluk nedenin varlığında hata duru-

munda yasaklılık yanılmasının kusurluluğu kaldırabileceğidir.

5) Gürültüye neden olma suçu açısından teşebbüse ilişkin ulaş-

tığımız temel sonuç, suçun maddi (neticeli) bir suç olması sebebiyle

teşebbüse elverişli olduğudur. Ancak vurgulamak gerekir ki suçun

potansiyel tehlike suçu olarak düzenlenmesi sebebiyle suç yolunda

teşebbüsün gerçekleşebileceği zaman aralığı kısadır. Kanun koyucu

tarafından gürültüye neden olma suçunun somut tehlike suçu olarak

yeniden düzenlenmesi halinde, somut tehlikenin varlığı objektif ceza-

landırma şartı haline geleceğinden bu ihtimalde teşebbüs hükümleri-

nin uygulanamayacağını düşünmekteyiz.

6) İştirak açısından ulaştığımız ilk sonuç, TCK’nın 183. madde-

sinde eylemin gürültü yapmak değil gürültüye neden olmak fiili esas

alınarak tanımlanması sebebiyle bizzat gürültü yapmayan ancak bir

başkasını araç olarak kullanarak gürültüye neden olan kişi dolaylı fail

değil, doğrudan fail olarak nitelendirilmesi gerektiğidir. İkinci sonuç,

gürültüyle ilgili kanunda öngörülen yükümlülüğün muhatabının yal-

nızca belli nitelikteki kişiler olarak düzenlenmiş olması durumunda

TCK’nın 40. maddesinin 2. fıkrasının uygulanması gerekeceğidir.

7) Çalışmamızda içtima bakımından ulaştığımız sonuçlar şöyle sı-

ralanabilir:

- TCK’nın 43. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen zincirleme suç

hükmünün gürültüye neden olma suçu açısından uygulanması müm-

kündür. Bu sonuç bakımından özellikle suçun mağdurunun toplumun