117 / 417
116
Türk Ceza Kanunu’nda Gürültüye Neden Olma Suçu
geneli olmadığını, sadece gürültünün duyulduğu yerde bulunan top-
lum olduğunu, ifade edilen tespitin zincirleme suç hükmünün uygu-
lanması açısından belirleyici olacağını vurgulamak istemekteyiz.
- TCK’nın 43. maddesinin 2. fıkrasında düzenlenen aynı neviden
fikri içtima, aynı suçun belirli birden fazla kişiye karşı tek bir fiille iş-
lenmesi durumunu anlattır. Bu tanım dikkate alındığında gürültüye
neden olma suçunun mağduru belli bir kişi olmadığı için aynı neviden
fikri içtima hükmünün bu suç bakımından uygulama alanı bulunma-
dığı anlaşılmaktadır.
- Gürültüye neden olma suçu bakımından TCK’nın 44. madde-
sinde düzenlenen farklı neviden fikri içtima hükmünün uygulanması
mümkündür. Farklı neviden fikri içtima açısından somut olayda ha-
reketin sayısını hukuki anlamda harekete göre belirleyen görüş esas
alınarak bir değerlendirme yapılması gerekmektedir.
-Gürültüye neden olma suçunun oluşması halinde fail tarafından
gerçekleştirilen fiil ile aynı zamanda KK’nın 36. veya ÇK’nın 20. mad-
desinde düzenlenen kabahat de oluşur. KK’nın 15. maddesinin son
fıkrasında nedeniyle belirtilen durumda fail sadece gürültüye neden
olma suçu bakımından cezalandırılacaktır.
8) Gürültüye neden olma suçunun yaptırımı bakımından ulaştığı-
mız sonuç, TCK’nın 183. maddesinde seçimlik ceza olarak düzenlenen
adli para cezasına mahkûmiyete karar vermesi halinde, mahkemelerin
esas alınacak gün sayısı ve gün başına uygulanacak para cezası mik-
tarını KK’nın 36. ve ÇK’nın 20. maddesinin (h) bendinde öngörülen
idari para cezalarının miktarlarını göz önünde bulundurarak ve bu
miktarlardan daha az olmamak üzere sonuç cezayı hesaplamalarının
orantılık ilkesine uygun olacağıdır.
Kaynakça
Akbulut Berrin, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 3. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara
2016;
Akkaş Ahmet Hulusi, Ceza Muhakemesi Bağlamında Yargı Mercileri Kararlarının
Birbirleri Üzerindeki Etkisi, Adalet Yayınevi, Ankara 2016;
Akkoyunlu Ertan Kıvılcım, “Çevre Etiği Üzerine Değerlendirmeler”, Sosyal Çevre Bi-
limleri, (Ed. Hakan Reyhan, Ahmet Mutlu, H. Hüseyin Doğan, Ayşe S. Reyhan),
Siyasal Kitapevi, Ankara 2014, ss.95-118;