133

343

TBB Dergisi 2017 (133)

Vildan GÖKKAY

intifa hakları vardır”

demek suretiyle ana ve babanın kullanma hakkı-

nın çocuk ergin oluncaya kadar mevcut olabileceği açıkça ifade edil-

miş olduğu oysa MK 354. maddesinde kullanma hakkının son bulma-

sı olarak ergin olma ifadesine yer verilmediği artık ergin olan ancak

kısıtlanması nedeniyle velayet altına alınan çocukların malvarlığının

da ana ve baba tarafından kullanılmasının mümkün olacağı ifade edil-

miştir.

Hakkın ana ve babaya tanınmasının altında yatan sebep aile

dayanışmasıdır. Bu yüzden kanımca erginlikten sonra velayet altına

koyulan çocuk bakımından da ana ve babanın kullanma hakkının var

olduğunu kabul etmek gerekecek erginlikle velayetin sona erdiği hal-

lerde ise kullanma hakkının sona erdiğini kabul etmek gerekecektir.

Ana ve babanın kullanma hakkının sona ereceği diğer bir halde

ana ve babanın sahip oldukları velayetin kusurları sebebiyle kendi-

lerinden alınmasıdır.

Sahip olduğu velayet kusuru sebebiyle kaldı-

rılan ana veya baba kullanma hakkını kaybedecektir. Bu halde ana

veya babanın kullanma hakkı hâkim kararıyla sona erecektir. MK 354.

maddesi kullanma hakkının sona ermesi için hâkim kararı aramasa

bile velayetin kusur sebebiyle kaldırılıp kaldırılmadığı ancak hâkim

tarafından takdir edilerek belirlenebileceğinden hâkim kararı şarttır.

Velayet kusur sebebiyle kaldırılınca ana veya babanın daha sonra do-

ğacak olan çocuklarının malları üzerinde de kullanma hakkı mevcut

olmayacaktır.

2. Sona Ermenin Sonuçları

Ana ve baba, çocuk mallarını kullanırken özenli davranmalı çocu-

ğun mallarına zarar vermeden kullanmalıdırlar.

Kullanma hakkın-

dan anlaşılması gereken çocuğa ait malları ekonomik fonksiyonuna

uygun şekilde kullanmaktır.

Ana ve baba kullanma hakkından yarar-

lanırken gereken özeni göstermezlerse hâkim tarafından MK m. 360’

da belirtilen önlemler alınabilecektir.

Ana ve baba, kullanma hakkın-

Çınar, s. 1357.

Gönensay, s. 76; Öztan, s. 1176; Akıntürk/ Ateş Karaman, s. 426; Yetik, s. 153.

Çınar, s. 1361.

Özdemir, s. 93.

Çelikel, s. 52; Tekinay, s. 491.

Turanboy, s. 2126.