145 / 473
Resmi Dil ve Anayasalarda Düzenlenişi
144
pan okulların tabi olacağı esaslar kanunla düzenlenir. Milletlerarası antlaşma
hükümleri saklıdır”.
Türkiye, nüfusunun belirli bir kesimi resmi dilden
farklı bir dili konuşan diğer ülkelerden ciddi oranda farklılıklar gös-
termiyor. Resmi dilin dışındaki dillerde eğitim talebinin karşılanabil-
mesi için 42. madde yerine, Anayasaya, Fransa Anayasası m. 75-I’daki
(
“Bölgesel diller Fransa’nın kültürel mirasına dahildir”
) gibi genel bir hü-
küm eklenmesi düşünülebilir: Fransa Anayasası’ndaki formülasyon,
devlete ana dilini öğretme veya ana dilinde eğitim sağlama yüküm-
lülüğü yüklemez; ancak, dilsel çeşitliliği kucaklayıcı şekilde kaleme
alındığından yasama organının bu yöndeki iradesine hukuki zemin
sağlamıştır. Türkiye de tercihini karşılaştırmalı anayasa hukuku veri-
leri ışığında şekillendirebilir.
KAYNAKLAR
Kitap, Makale ve Derlemeler
A Compilation of International Instruments
(1994). C. I (First Part), Uni-
versal Instruments, (ST/HR/1/Rev. 5 (Vol. I/Part 1), United Nati-
ons, New York and Geneva, 1994.
Akbulut, Olgun, Barış İçinde Birlikte Yaşamanın Hukuk Zemini, On
İki Levha yay., İstanbul, 2008.
Akşin, Sina,
“Birinci Meşrutiyet Meclis-i Mebusanının Ele Aldığı Başlıca
Sorunlar”
,
AÜSBFD
, C. XXV, No: 2, Haziran 1970, s. 101-122.
Benoit-Rohmer, Florence,
“Les langues officieuses de la France”
,
Revue
française de droit constitutionnel
, 1/2001 (No: 45), s. 3-29.