306 / 465
TBB Dergisi 2012 (103)
Harun GÜNDÜZ
305
en belirgin örneğini oluşturmaktadır. Söz konusu durumların temel ne-
deni olarak, küskün milletvekillerinin girişimleri gösterilebilir.
Yaşanan bu olumsuzlukları önlemek adına çeşitli tedbirlerin alın-
ması gerektiği, zira oturumu yöneten Meclis Başkanı’nın içtüzüğü ih-
lal etmesi durumunda bir denetim mekanizmasının bulunmadığı ifa-
de edilmelidir. Ancak yukarıda belirtildiği üzere Anayasa ve İçtüzük
hükümleri ne kadar açık düzenlenirse düzenlensin, tutarlı bir uygu-
lamanın oluşması güç görünmektedir. Dolayısıyla çözüm, bir İçtüzük
değişikliğinden ziyade çeşitli denetim mekanizmalarının geliştirilme-
sinde yatmaktadır.
KAYNAKLAR
ARSEL, İ. (1965),
Türk Anayasa Hukukunun Umumi Esasları
, Mars Mat-
baası, Ankara.
BAKIRCI, F. (2000),
TBMM’nin Çalışma Yöntemi
, İmge Kitabevi, An-
kara.
GÖZLER, K. (2004),
Türk Anayasa Hukuku Dersleri
, Ekin Kitapevi,
Bursa.
HAS, V. (2009),
Türk Parlamento Hukukunun Kaynakları ve Türkiye Büyük
Millet Meclisi’nin Çalışma Düzeni,
Birinci Baskı, Adalet Yayınevi,
Ankara.
İBA, Ş. (2001),
Türkiye’de Meclis Başkanlığı ve Başkanlık Divanı
, Nobel
Yayın Dağıtım, Ankara.
NEZİROĞLU, İ. (2005), “Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Olağanüstü
Toplanması: Sorunlar ve Öneriler”,
Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk
Fakültesi Dergisi
, Cilt 7 Sayı 2, s. 1-32.