TBB Dergisi 110. Sayı

Gizli Soruşturmacı Görevlendirilmesi

384

GİRİŞ

Gizli Soruşturmacı, 5271 sayılı 04. 12. 2004 tarihli Ceza Muhake-

mesi Kanunu’nun (CMK) koruma tedbirleri baslıklı 4. kısmın gizli so-

ruşturmacı ve teknik araçlarla izleme baslıklı 6. bölümünde 139. mad-

desinde düzenlenmiştir.

Gizli soruşturmacı görevlendirilmesi tedbiri özel olarak düzenle-

nen olağanüstü tedbirlerden biridir. CMK’nın 139. maddesinin başlığı

“gizli soruşturmacı görevlendirilmesi” olup, maddede gizli soruştur-

macı görevlendirilmesi, görevlendirilmenin koşulları ve usulü, gizli

soruşturmacının kimliği ve suç örgütüne üyeliği durumunda korun-

ması, elde ettiği delillerin muhafazası ile gizli soruşturmacının suç is-

lemesi durumunda sorumluluğu ve son olarak hangi suçlar için görev-

lendirileceği belirtilmiştir.

Çalışmamızda gizli soruşturmacının tanımı yapılarak, gizli so-

ruşturmacı görevlendirilmesinin koşulları üzerinde durularak, gizli

soruşturmacı ile tartışmalı konulara değinilmiş, yargı kararları ile ve

diğer yazarların görüşleri ile tartışmalı noktalara ve gizli soruşturmacı

görevlendirilmesi tedbirine ışık tutulmaya çalışılmıştır.

GİZLİ SORUŞTURMACI GÖREVLENDİRME

I. GENEL OLARAK

Suçları aydınlatmak ve failleri ele geçirmek amacıyla gizli soruş-

turmacı görevlendirilmesi ceza muhakemesine ilk olarak 4422 sayı-

lı Çıkar Amaçlı Suç Örgütleriyle Mücadele Kanunu ile girmiştir. Bu

tedbir 4422 sayılı Kanun’un 5. maddesinde “ Gizli görevli kullanıl-

ması” başlığıyla düzenlenmiştir

. Bu kanunun “gizli görevli” terimi-

ni kabul etmesine karşılık, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu “

gizli soruşturmacı “ terimini tercih etmiş ve görevlendirilmesinin ko-

şullarını 139. maddede ve Ceza Muhakemesi Kanununda Öngörülen

Telekomünikasyon Yoluyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi, Gizli

Soruşturmacı ve Teknik Araçlarla İzleme Tedbirlerinin Uygulan-

masına İlişkin Yönetmelik

”in 23 - 28. maddelerinde ayrıntılı olarak

Göksel Yüksel, “527i Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu Çerçevesinde Gizli Soruş-

turmacı Görevlendirilmesi”, Ankara Barosu Dergisi, 2011/3, s. 289.

RG. 14. 02. 2007/26434.