TBB Dergisi 113. Sayı

TBB Dergisi 2014 (113)

Gökhan Yaşar DURAN

231

edilen, son kez de izindeyken sırf askere gitmemek için balta ile sol el parmak-

larını kesen”

“

namlunun ucunu koyduğu sol el avuç içine bir el ateş

eden”

suç faillerinin eylemlerini AsCK’n

n 79/1’nci maddesi kapsa-

mında değerlendirilmiştir.

Hareketin şekline göre, AsCK 79’da ki bu suç ancak failin ya da

başkasının icrai hareketleri sonucu vücut üzerinde yaralama veya sa-

katlama şeklinde tarif edilen yöntemlerle işlenebilmektedir.

Asıl konumuzla ilgili olan husus bu suçun, AsCK 79’daki suç fai-

linin rızası ile bir başkasının icrai hareketleri sonucu vücut üzerinde

yaralama veya sakatlama şeklinde gerçekleştirilmesidir. Nitekim bu

durum AsCK 79’u takip eden müteakip AsCK 80’nci maddesinde, “

uncu maddede yazılı fiilleri bilerek başkasına yapan dahi aynı ceza ile

ceza-

landırılacaktır” hükmü ile açıklanmaktadır.

Burada mağdurun rızası hukuka uygunluk nedeni olarak kabul

edilmediği gibi, failin özel kasıt altında AsCK 79’daki suç failini arala-

rındaki anlaşmaya dayanarak askerlikten kurtarmak gayesiyle yaptığı

kasten yaralama eylemleri, AsCK 117’nci maddesine göre değil özel bir

iştirak şekli olarak AsCK 80’nci maddesi kapsamında cezalandırılma-

yı gerektirecektir.

4. Üste Fiilen Taarruz Suçu(AsCK m.91)

Astlık üstlük münasebetlerinin göz önüne alındığı bir başka suçta,

bu kez astların üstlerine karşı işledikleri kasten yaralama eylemlerine

ilişkin ‘

Amire ve mafevka fiilen taarruz edenler’

başlıklı AsCK’nın 91’nci

maddesidir. Madde metni şöyledir:

‘1. Amire veya mafevka fiilen taaruz eden veya fiilen taarruza teşebbüs

eden üç seneden, az vahim hallerde altı aydan aşağı olmamak üzere hapsolu-

nur.

2. Taarruz veya taarruza teşebbüs silahlı olarak veya bir hizmet esnasında

As.Yar.2D., 16.02.1988, 130/115 EK. (Nakleden: İsmet, Polatcan, Notlu, Açıkla-

malı, İçtihatlı Askerî Ceza Kanunu, 26.Bası, İstanbul 2000, s.347)

As.Yar.2D., 08.10.2008, 2008/2127-2229 EK. (Askerî Yargıtay Dergisi, S.22, Y.2009,

s.38-39)

Bu açıklama için bkz.As.Yar.DK., 25.09.2003, 2003/73-67 EK. (Askerî Yargıtay

Dergisi, S.16, Y.2004, s.205-207)