119

Sosyal Medya ve Sosyal Medyada Üçüncü Kişilerin Kişilik Haklarının İhlali

290

2. Kişilik hakkının özellikleri

Kişilik hakkını diğer haklardan ayıran bazı özellikleri kişilik hak-

kının mutlak hak olması,

şahıs varlığına ilişkin bulunması,

şahsa

sıkı sıkıya bağlı olduğundan başkasına devredilemez, zamanaşımına

uğramaz, vazgeçilemez, iflas masasına girmez, yalnızca hak sahibi ta-

rafından kullanılabilir olması,

kişinin üzerinde tasarrufta bulunup

devredemeyeceği, feragat edemeyeceği

ve kural olarak mirasçılara

geçmeyeceğidir.

3. Kişilik değerlerinin sınıflandırılması

Kişilik değerlerinin, fizikî (maddi) kişilik değerleri, duygusal ki-

şilik değerleri ve sosyal kişilik değerleri olarak ayrılması, öğretide

çoğunlukça benimsenmiş bir sınıflandırmadır.

Buna göre kişinin

hayatı, bedensel bütünlüğü, sağlık hakkı, ruh bütünlüğü, fiziki kişi-

lik değerlerini oluşturur. Kişinin toplumda birlikte yaşadığı kişilerle

kurmuş olduğu ilişkiye saygı duyulmasını isteme hakkı ile aile bütün-

lüğü, duygusal kişilik değerlerindendir. Toplum içindeki kişinin diğer

toplum üyeleri ile ilişkilerini geliştirip koruyan, şeref ve haysiyeti, özel

hayatı ve hürriyetleri ise sosyal kişilik değerleridir.

Yargıtay da ben-

zer görüşü benimsemekte, kişilik haklarının

“kişinin yaşamı, sağlığı,

vücut ve ruh bütünlüğü ile toplum içindeki yerini koruyan haklar olduğu ve

bunların fiziki, duygusal ve sosyal kişilik değerleri içerdiği”

ni kabul etmek-

tedir.

Mustafa Dural/Tufan Öğüz, Türk Özel Hukuku Cilt II Kişiler Hukuku, 12. Basıdan

13. Tıpkı Basım, Filiz Kitapevi, İstanbul 2013, s. 103; Ahmet M. Kılıçoğlu, Şeref

Haysiyet ve Özel Yaşama Basın Yoluyla Saldırılardan Hukuksal Sorumluluk, 4.

Bası, Turhan Kitapevi, Ankara 2013, s. 8.

Kılıçoğlu, s. 7; Kemal Oğuzman/Özer Seliçi/Saibe Oktay-Özdemir, Kişiler Hukuku

(Gerçek ve Tüzel Kişiler), 12. Bası, Filiz Kitapevi, İstanbul, 2012, s. 155; Dural/Öğüz;

s. 103; Serap Helvacı, Türk ve İsviçre Hukuklarında Kişilik Hakkını Koruyucu

Davalar, Beta Yayıncılık, İstanbul 2001, s. 46.

Helvacı, s. 47; Dural/Öğüz, s. 104; Kılıçoğlu, s. 8.

Helvacı, s. 47-48; Kılıçoğlu, s. 7.

Oğuzman/Seliçi/Oktay-Özdemir, s. 156.

Eren Fikret; Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 14. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara

2012, s. 797; Kılıçoğlu, s. 6.

Kılıçoğlu, s. 6.

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi’nin 01.10.2007 tarihli 2006/12194 E. 2007/11290 K. sayılı

kararı için bkz: UYAP (Erişim Tarih ve Saat: 29.02.2013, 08:17).