119

TBB Dergisi 2015 (119)

Aziz Erman BAYRAM

345

için de en az iki tarafa ihtiyaç vardır. Sözleşmeyi yapmaya katılan,

sözleşmenin hukukî sonuçlarını kendi egemenlik alanlarında gerçek-

leştirip, bundan etkilenen kişilere sözleşmenin tarafı denir.

Elektro-

nik sözleşmeyi yapan, sözleşmenin hukukî sonuçlarını doğuran kişi,

elektronik sözleşmenin tarafıdır.

Genellikle sözleşmeler iki taraf arasında kurulmaktadır. Bununla

birlikte bir sözleşmede ikiden fazla tarafında da bulunması mümkün-

dür. Bunun en bilinen örneği, ortaklık sözleşmesidir.

İkiden fazla ta-

rafın elektronik ortamda bir ortaklık kurmaları mümkündür. Taraflar

internet üzerinden, örneğin birbirlerine elektronik posta göndermek

suretiyle, belirli ve ortak bir ekonomik amaçta birleşerek bir ortaklık

sözleşmesi akdedebilir. Kural olarak herhangi bir şekle bağlı olmayan

adi şirket sözleşmesinin, elektronik yapılmasına bir engel yoktur.

Elektronik sözleşmenin bir tarafını birden fazla kişinin oluştur-

ması da mümkündür.

Örneğin, bir mala elbirliği ile malik olan kim-

selerin, bu malı internet üzerinden satmak istemeleri durumunda,

elektronik satış sözleşmesinin satıcı tarafı birden fazla kişiden meyda-

na gelecektir.

II. Tarafların Ehliyeti

Elektronik sözleşmelerde tarafların ehliyeti konusu, diğer sözleş-

melere göre özellik arz eder. Çünkü elektronik sözleşmelerde, genel-

likle taraflar sözleşmenin kurulmasından önce bir araya gelmemekte,

sözleşmenin kurulması sırasında (ve sonrasında) çoğu kez birbirini

görmemektedir. Bu da küçüklerin ya da kısıtlıların yapmış oldukla-

rı elektronik sözleşmelerde, karşı tarafın, sözleşmeyi akdeden küçük

ya da kısıtlının bu durumunu bilmediğini, bilmesinin de kendisinden

beklenemeyeceğini ileri sürerek, sözleşmeyle bağlı olmaktan kurtulup

kurtulamayacağı sorununu doğurur.

Türk Medeni Kanunu’nun

15. maddesine göre, Kanun’da gösteri-

len ayrık durumlar saklı kalmak üzere, ayırt etme gücü bulunmayan

Eren, F.: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2012, s. 227.

Eren, a.g.e, s. 228; Oğuzman, M.K./Öz, T.: Borçlar Hukuku Genel Hükümler C.I,

İstanbul 2012, s. 42 vd.

Oğuzman/Öz, a.g.e, s. 43.

R.G. 08.12.2001, S. 24607.