264 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Alp Aziz BACAK
263
nın duruşma salonunun açıklığını değil hakim odasına herkesin girip
davasıyla veya başka konularda bilgi sorduğu şeklinde anlaşılan bir
kavram haline gelmiştir.
Adaletin sağlıklı bir biçimde gerçekleşmesi; yasaların toplumsal
taleplere ve ihtiyaçlara uygunluğu, hâkim ve savcıların bilgi birikimi
donanımı, eğitimli personel gibi mahkemeye bağlı unsurların ve avu-
katlar, taraflar gibi mahkeme dışı unsurların, fiziki mimari koşulların
birbirlerine sıkı şekilde bağlı ve uyum içinde yürüyen bir yapı oluştur-
masına bağlıdır.
Bu unsurlar bir şekilde aksıyorsa, aralarındaki uyum bozulur ve
sistem aksamaya başlar, bu da dağıtılan adaletin kalitesinin düşme-
sine yol açacaktır. Adaletin kalitesinin düşmesi bireyin yargıya yani
devlet otoritesine olan saygısının kaybolmasına, dolayısıyla bireyin
kendiliğinden ihkak-ı hakkına yol açacaktır.
Güvenilir, hukuka uygun bir kararın makul bir sürede, itilip ka-
kılmadan alınması çok önemlidir. Bunu yargının memnuniyet verici
olması ile açıklamak mümkündür. Memnuniyet vatandaşın davayı
açması veya sanık, mağdur, müşteki, tanık olarak ilk olarak adliye-
ye geldiği hatta bu konuda eline ilk davetiyesini aldığı andan itibaren
başlayan ve en nihayetinde yargılamanın sonucunu da içeren tüm hu-
kuki süreci içine alır.
Yargının memnun edici olmasına götüren pek çok sebep bulun-
maktadır. Biz çalışmamızda gelişmiş ülke standartlarında bir yargının
memnuniyet verici olmasını engelleyen fiziki ve mimari koşullara ve
yapılması gereken hususlara değineceğiz.
1. Kavram Olarak Memnuniyet ;
Memnuniyet, razı ve hoşnut olmak, sevinmek olarak tanımlan-
mıştır.
3
Memnuniyet her türlü ürün ve hizmet için söz konusu olabilir.
Memnuniyet kavramı tatmin olma kavramıyla yakından ilgili
bulunmaktadır. Tatmin, istenen bir şeyin gerçekleşmesini sağlama,
gönül doygunluğuna ulaşma, rahatlamak, doyurulmak olarak ta-
nımlanmıştır.
4
Yargı organları ile teması olan kişilerin süreçlerin her
3
Ferit Develioğlu, “Türkçe Osmanlıca Ansiklopedik Lugat”, 17. Baskı, Aydın Kita-
bevi, Ankara 2000, s.611
4
Türkçe Sözlük, 9.baskı, 2. Cilt. Türk Dil Kurumu, Ankara, 1998, s.21