438 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Kumru KILIÇOĞLU YILMAZ
437
lık kararı olmaksızın kendiliğinden ayrı yaşama hakkını düzenlemek-
tedir. Ayrı yaşama hakkı üç halde öngörülmüştür.
Bunlardan birincisi “eşin ortak yaşam sebebiyle kişiliği” nin tehli-
keye düşmesidir. Burada sözü edilen “kişilik” ten maksat, eşin kişilik
hakkıdır. Bir başka ifadeyle eşin TMK.md.24-25 (İMK.28) anlamında
kişilik hakkını oluşturan kişisel değerler buraya girer.
18
Buna göre or-
tak yaşam nedeniyle eşin vücut bütünlüğü, sağlığı, şeref ve haysiyeti,
özel yaşamı, özgürlükleri gibi değerleri tehlikeye düştüğü takdirde,
ayrı yaşama hakkı söz konusu olacaktır. Bu anlamda olmak üzere ko-
canın kadını dövmesi,
19
kocanın bir başka kadınla yaşaması,
20
bir eşin
diğerine hakaret etmesi
21
bunlara örnek gösterilebilir.
Ayrı yaşama hakkının tanındığı ikinci hal, “eşin ekonomik gü-
venliğinin tehlikeye düşmesi”dir. Bu anlamda olmak üzere, eşin mal-
varlığına zarar verilmesi veya zarar tehlikesinin söz konusu olması,
malvarlıklarını değerlendirmesinin önlenmesi gibi haller, ayrı yaşama
hakkına yol açar.
Ayrı yaşama hakkının tanındığı üçüncü hal ise, “ailenin huzuru-
nun ciddi biçimde tehlikeye düşmesi”dir. Bu anlamda olmak üzere,
birlikte yaşarken eşin ve varsa çocukların huzurunu, mutluluğunu,
ruh sağlığını, manevi değerlerini tehlikeye düşürecek olayların cere-
yanı, ayrı yaşama hakkına yol açar. Özellikle çocukların anne ve baba-
ları ile birlikte yaşamaları çocukların huzur ve geleceklerini olumsuz
etkilemekte ise bu hükmün uygulanması gündeme gelecektir.
22
b) Maddenin II ve III. fıkraları, birlikte yaşamaya ara verilmesi,
yani ayrı yaşama hakkının söz konusu olduğu hallerde, bunun haklı
veya haklı olmayan sebebe dayanması bakımından bir ayrım yapmış;
fakat bu ayrımın sonuçları bakımından bir ayrıma yer vermemiştir.
18
Honsell-Vogt-Geiser, Art.175. Nr.5
19
Yargıtay 2 HD. 14.11.2006, 8430/15591 Gençcan, 4721 S. TMK Yorumu, sh. 1160;
Yargıtay
2.HD.15.05.2013,E.2013/1159,K.2013/13867; Yargıtay 3 HD. 27.05.2014
E.2014/1018,K.2014/8302; Ali İhsan Özuğur, Gerekçeli Açıklamalı İçtihatlı Nafa-
ka Hukuku, 6. Baskı, Ankara 2015, s. 80-82.
20
Yargıtay
2.HD. 09.06.2008,9876/8236 Gençcan, 4721 S. TMK Yorumu, s.1160 ;Yar-
gıtay
3.HD. 12.01.2015, E.2014/13471,K. 2015/283 Özuğur, s.66-67.; Yargıtay 3
HD.25.02.2014, E.2013/18323, K.2014/2819; Özuğur, s. 89-90.
21
Yargıtay 3. HD. 20.06.2013,E. 2013/8579,K.2013/10707 Özuğur, s. 125-126.
22
Honsell-Vogt-Geiser, Art. 175, Nr.7