

42
İnsanlığa Karşı Suçlar ve Soykırım Suçu Kapsamındaki Cinsel Şiddet Fiilleri
oluşturmaya elverişliliğini tartışmak istiyoruz. Suçun manevi unsuru-
na ilişkin tartışmalar konumuz sınırlarını aşmaktadır.
1. Irza Geçme
Günümüzde, ırza geçmenin insanlığa karşı suç olarak kabul edil-
mesine yönelik bir tereddüt bulunmamaktadır. 20. yüzyılın başından
bu yana ırza geçme önce savaş suçu kapsamında, daha sonrasınday-
sa insanlığa karşı suç kapsamında değerlendirilmeye başlanmıştır.
145
Bununla birlikte soykırım suçunun ırza geçme yoluyla işlenmesine
yönelik hiçbir hukuki düzenleme bulunmamaktadır. Yapacağımız
açıklamalar uluslararası mahkemelerin içtihatlarından ve öğretideki
görüşlerden beslenmektedir.
Irza geçme, tek başına bir toplumun yok edilmesi amacına hiz-
met edebilecek bir cinsel şiddet türü olarak tanınmamaktadır. O halde
ırza geçmeyi, soykırım suçunun seçimlik hareketlerine sebep olabi-
lecek bir etken olarak ele almak gerekmektedir.
146
Irza geçme “grup
üyelerini öldürmek”, “grup üyelerine ciddi fiziksel ve ruhsal zarar ver-
mek” veya “fiziksel olarak kısmen veya tamamen ortadan kaldırmak
niyetiyle grubun yaşam koşullarını ağır biçimde kötüleştirmek” ama-
cıyla uygulanabilir. Öncelikle mağdurun ırza geçmeyle ağır şekilde
yaralanması sonucu yaşamını yitirmesi mümkündür. Ruanda soykırı-
mında Tutsi kadınlarının cinsel saldırıda aldıkları yaralar sonucunda
öldükleri ifade edilmektedir.
147
Hayatta kalan mağdurelerin sonu da
aynı olmuştur, zira cinsel saldırılar hemen hep öldürme saikiyle ger-
çekleştirilmiştir.
Akayesu
davasında mahkeme de bu durumu doğru-
lamaktadır:
“Duruşmalarda tartışılan tanık ifadelerine dayanarak Mahkeme,
Taba’daki Tutsi kadınlarının öldürme saikiyle ırza geçme mağduru
olduklarını tespit etmiştir. Pek çok ırza geçme fiili, kadınların öldü-
rülmek için götürüldükleri toplu mezarların yakınında gerçekleştiril-
miştir. Bir Tutsi kadının ifadesine göre askerler ve köylüler daha son-
ra infaz etmek için gelip kadınları alacaklarını ifade etmişlerdir. Bir
145
Russell-Brown, s. 356-360.
146
Değirmenci, s. 74.
147
Daniela de Vito, “Rape as Genocide: The Group / Individual Schism”,
Human
Rights Review
, Vol. 9, Iss. 3, 2008, s. 376.