Previous Page  43 / 457 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 43 / 457 Next Page
Page Background

42

İnsanlığa Karşı Suçlar ve Soykırım Suçu Kapsamındaki Cinsel Şiddet Fiilleri

oluşturmaya elverişliliğini tartışmak istiyoruz. Suçun manevi unsuru-

na ilişkin tartışmalar konumuz sınırlarını aşmaktadır.

1. Irza Geçme

Günümüzde, ırza geçmenin insanlığa karşı suç olarak kabul edil-

mesine yönelik bir tereddüt bulunmamaktadır. 20. yüzyılın başından

bu yana ırza geçme önce savaş suçu kapsamında, daha sonrasınday-

sa insanlığa karşı suç kapsamında değerlendirilmeye başlanmıştır.

145

Bununla birlikte soykırım suçunun ırza geçme yoluyla işlenmesine

yönelik hiçbir hukuki düzenleme bulunmamaktadır. Yapacağımız

açıklamalar uluslararası mahkemelerin içtihatlarından ve öğretideki

görüşlerden beslenmektedir.

Irza geçme, tek başına bir toplumun yok edilmesi amacına hiz-

met edebilecek bir cinsel şiddet türü olarak tanınmamaktadır. O halde

ırza geçmeyi, soykırım suçunun seçimlik hareketlerine sebep olabi-

lecek bir etken olarak ele almak gerekmektedir.

146

Irza geçme “grup

üyelerini öldürmek”, “grup üyelerine ciddi fiziksel ve ruhsal zarar ver-

mek” veya “fiziksel olarak kısmen veya tamamen ortadan kaldırmak

niyetiyle grubun yaşam koşullarını ağır biçimde kötüleştirmek” ama-

cıyla uygulanabilir. Öncelikle mağdurun ırza geçmeyle ağır şekilde

yaralanması sonucu yaşamını yitirmesi mümkündür. Ruanda soykırı-

mında Tutsi kadınlarının cinsel saldırıda aldıkları yaralar sonucunda

öldükleri ifade edilmektedir.

147

Hayatta kalan mağdurelerin sonu da

aynı olmuştur, zira cinsel saldırılar hemen hep öldürme saikiyle ger-

çekleştirilmiştir.

Akayesu

davasında mahkeme de bu durumu doğru-

lamaktadır:

“Duruşmalarda tartışılan tanık ifadelerine dayanarak Mahkeme,

Taba’daki Tutsi kadınlarının öldürme saikiyle ırza geçme mağduru

olduklarını tespit etmiştir. Pek çok ırza geçme fiili, kadınların öldü-

rülmek için götürüldükleri toplu mezarların yakınında gerçekleştiril-

miştir. Bir Tutsi kadının ifadesine göre askerler ve köylüler daha son-

ra infaz etmek için gelip kadınları alacaklarını ifade etmişlerdir. Bir

145

Russell-Brown, s. 356-360.

146

Değirmenci, s. 74.

147

Daniela de Vito, “Rape as Genocide: The Group / Individual Schism”,

Human

Rights Review

, Vol. 9, Iss. 3, 2008, s. 376.