

699
TBB Dergisi 2018 (134)
Bengül KAVLAK
gulanacak hukuka ilişkin sınırlamalar da dahil olmak üzere, kendi
geleneksel kanunlar ihtilafı kurallarını uygulamak konusunda serbest
bırakmıştır.
Centros
kararından çok uzun zaman sonra dahi, herhangi bir üye
devlet hukukuna uygun şekilde kurulan bir şirketin Birlik sınırları
içerisinde tanınması zorunlu olmakla birlikte
86
, üye devletler kendi
kanunları uyarınca söz konusu şirketlerin hareketliliğini sınırlayabil-
mişlerdir. Özellikle,
Cartesio
kararında, yerleşme özgürlüğüne ilişkin
antlaşma hükümlerinin, üye devletlerin ulusal mevzuat hükümleri-
nin şirketlerin idare merkezlerini, kanunlarına uygun olarak kurul-
dukları üye devletin topraklarında bulunmasına ilişkin düzenlemeler
öngörmesini yasaklamadığı belirtilmiştir. Temmuz 2012’de verilen
VALE
kararında ise, ABAD daha serbestleştirme yanlısı bir tutum iz-
lemiştir
87
.
ABAD kararlarında pek çok kez vurgulandığı üzere, şirketler, üye
devletlerin ulusal hukuklarının bir eseri olarak görülmektedir. Bu ne-
denle de, üye devletler şirketlerin hangi koşullarla kurulabileceğine ve
varolabileceğine ilişkin koşulları belirleme yetkisine sahiptirler. Üye
devletlerin bu yetkisi, kendi hukuklarına tabi olarak kurulan şirket-
lerin sahip olmaları gereken bağlantı unsurlarını belirlemeyi de içer-
mektedir. Üye devletlerin söz konusu yetkileri, bireylerin serbestleşti-
rilmiş iç pazar tarafından sunulan imkanlardan yararlanma hakkı ile
yumuşatılmıştır. Bu durumda da, devletlerin hakları ile bireylerin öz-
gürlüğü, şirketlere ilişkin uluslararası özel hukuk kurallları bakımın-
dan birbirine ters düşebildiğinden sorun bu noktada toplanmaktadır.
ABAD’ın da kararlarında karşılaştığı üzere, devletlerin şirketlere iliş-
kin kanunlar ihtilafı kuralları arasında bir uyumlaştırma söz konusu
olmadığından ve üye devletler de bu hususta ortak bir anlayış benim-
seyemediğinden konuya ilişkin uyuşmazlıklar sıkça sorun yaratmıştır.
86
Bu konuda ayrıntılı açıklama için bkz. Eric Stein, “Conflict-of-Laws Rules By Tre-
aty: Recognition of Companies in a Regional Market”, 68 Michigan Law Review
1969-1970, s. 1327 vd.
87
Justin Borg-Barthet, “Free at Last? Choice of Corporate Law in the EU Following
The Judgment in Vale”, International and Comparative Law Quarterly, V. 62, Ap-
ril 2013,
s.504.