427 / 441
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları
426
ye, no. 1249/03, § 29, 18 Eylül 2008). Mahkeme, Hükümet tarafından
belirtilen hukuk yollarının, bir Sözleşmeci Devlet’in Sözleşme’nin 3.
maddesi kapsamındaki yükümlülüklerini yerine getirmesi bakımın-
dan yeterli görülemeyeceğine ilişkin olarak daha önce vardığı sonuç-
ları yeniden teyit etmektedir. Bu nedenle Mahkeme, mevcut davada,
daha önceki tespitlerinden sapmasını gerektirecek herhangi bir özel
koşul olmadığını belirtmektedir. Dolayısıyla, Hükümet’in ön itirazını
reddetmektedir.
26. Mahkeme, Sözleşme›nin 35. maddesinin 3. paragrafının (a)
bendinin anlamı dahilinde, başvurunun açıkça dayanaktan yoksun ol-
madığını not eder. Ayrıca, başvurunun hiçbir koşulda kabul edilemez
olmadığını belirtir. Bu nedenle başvuru kabul edilebilir olarak nitelen-
dirilmelidir.
B. Davanın esası hakkında
1. 3. maddenin esası bakımından
27. Hükümet başvuranın iddialarına itiraz etmiştir. Özellikle, baş-
vuranın iddialarının asılsız olduğunu ileri sürmüştür.
28. Mahkeme, Sözleşme›nin 3. maddesi kapsamında kötü muame-
le iddialarının mevcut olması halinde, bu hususun geniş bir inceleme-
ye tabi tutulması gerektiğini hatırlatmaktadır. Ayrıca, yerel yargılama-
ların yapılması halinde, olay ve olgulara dair kendi değerlendirmesini
yerel mahkemelerinkilerin yerine koymak Mahkeme’nin görevi değil-
dir ve genel bir kural olarak önlerindeki delilleri değerlendirmek bu
yerel mahkemelere düşmektedir (bkz. Gafgen v. Almanya [GC], no.
22978/05, § 93, AİHM 2010, ve Derman v. Türkiye, no. 21789/02, § 25,
31 Mayıs 2011).
29. Mahkeme, başvurana karşı polis memurlarının davranışlarını
değerlendirirken, İzmir Asliye Ceza Mahkemesi’nin, dava dosyasın-
daki delillere baktıktan sonra başvuranın sanık polis memurlarının
dördü tarafından kötü muameleye maruz bırakıldığının açık olduğuna
kanaat getirdiğini gözlemlemektedir (bkz. yukarıda paragraf 15-18).
30. Yukarıda anılanların ışığında Mahkeme ayrıca, başvuranın,