454 / 473
TBB Dergisi 2013 (106)
Yargıtay Kararları
453
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Sanık, yatırım amaçlı bir arsa almak istemiş, ancak bu arsanın
kendisine gösterilmesi aşamasında tapuda herhangi bir araştırma
yapmamıştır. 85.000 TL’ye kendisine satılan arsanın 145.000 TL’ye bir
başkasına satılmasına aracılık etmeyi kabul etmiş, ancak hiç tanıma-
dığı kişiler tarafından neden kendisine böyle bir kazanç sağlandığını,
maktullerin arsayı neden doğrudan alıcısı olan üçüncü şahsa satma-
dıklarını hiç sorgulamamış, kendisine gösterilen arsa ile tapuda satışı
yapılan arsanın aynı yer olmadığını, kendisine gösterilen yerden daha
değersiz ve yola uzak olduğunu öğrendiğinde de, hukuksal yollara
başvurarak hakkını yasal zeminde arama çabası içerisine girmemiştir.
Dolayısıyla maktullerden kaynaklanan ve haksız tahrik oluştur-
duğu kabul edilen eylemlerin ulaştığı boyutlara göre indirim yapıl-
ması gerekirken, oluşa ve dosya içeriğine uygun düşmeyen nedenlerle
en üst oranda indirim yapılmasının yasaya aykırı olduğu, bu nedenle
de sanık hakkında 5237 sayılı TCY’nın 29. maddesinin uygulaması sı-
rasında en üst oranda indirim yapılması adalet ve nasafet kurallarına
uygun bulunmadığından isabetli değildir.
Bu itibarla, yerel mahkeme direnme hükmü, yalnızca sanık mü-
dafii ile katılan Kezban Erdem vekili tarafından temyiz edilmiş olup,
bu durum karşısında aleyhe temyiz bulunmayan maktul Hacı Gazi
Özgül’e ilişkin direnme hükmünün, yukarıda belirtilen eleştiri çerçe-
vesinde onanmasına, maktûl Hakan Erdem’e yönelik eylemi nedeniy-
le kurulan hükmün ise, 5237 sayılı TCY’nın 29. maddesinin uygulama-
sı sırasında en üst oranda indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini
isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan
Ceza Genel Kurulu Başkanı ve
bir kısımGenel Kurul Üyesi;
“
yerel mahkeme direnme hükmünün isabetli
bulunduğundan onanmasına karar verilmesi
” gerektiği yönünde karşıoy
kullanmışlardır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1
- Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.10.2010 gün ve 284–244
sayılı direnme hükmünün,