487 / 505
Yargıtay Kararları
486
Öncelikle ifade etmek gerekir ki, 5326 sayılı Yasada kabahatler
yönünden hem maddi ceza hukuku konularına, hem de usul hukuku
konularına yer verilmiş ise de, 5237 ve 5271 sayılı Yasa hükümlerine
de atıfta bulunulmuştur.
Bu kapsamda zaman bakımından uygulama (madde 5), yer ba-
kımından uygulama (madde 6), hata (madde 10), hukuka uygunluk
nedenleri ile kusurluluğu ortadan kaldıran nedenler (madde 12), te-
şebbüs (madde 13) konularında 5237 sayılı TCY hükümlerine; 22. mad-
denin 4. fıkrası ile yer bakımından yetki kurallarına, 28. maddenin 5.
fıkrası ile de tanıklığa, bilirkişi incelemesine ve keşfe ilişkin konularda
5271 sayılı CYY hükümlerine atıfta bulunulmak suretiyle kabahatler
konusunda, 5237 sayılı TCY ile 5271 sayılı CYY hükümlerinin uygu-
lanacağı açıkça belirtilmiştir. Ancak bu hükümlerden hareketle 5326
sayılı Yasanın açıkça atıfta bulunmadığı konularda 5271 ve 5237 sayılı
Yasa hükümlerinin uygulanamayacağı sonucuna ulaşılmamalıdır.
5326 sayılı Yasanın 27 ve 29. maddelerinde, yasa yolu olarak “baş-
vuru” ve “itiraz” yöntemi kabul edilmiş, 28. maddede ise, başvurunun
incelenmesi usulü düzenlenmiştir. Kabul edilen bu yasa yollarının ko-
şulları ve sonuçlarına geçmeden önce idari yaptırım kararı verme yetki
ve yöntemi konusunun da değerlendirilmesi gerekmektedir.
Yasanın 22. maddesinde, genel olarak idari yaptırım kararı verme,
23 ve 24. maddelerinde ise Cumhuriyet savcısı ve mahkemenin karar
verme yetkisi düzenlenmiştir.
23. madde uyarınca; Cumhuriyet savcısı;
1- Yasada açıkça belirtilen hallerde,
2- Suç dolayısıyla yaptığı soruşturmada, bir kabahatin işlendiğini
saptaması halinde,
3- Soruşturma konusu fiilin kabahat oluşturduğunu saptaması ha-
linde,
İdari yaptırım kararı verebilecektir.
Ancak 2 numaralı halde, idari yaptırım kararı verebileceği gibi,
durumu ilgili kamu kurum ve kuruluşuna da bildirebilir. 3 numaralı
neden açısından ise, idari yaptırım kararı verebilmesi, daha önce bu