56 / 505
TBB Dergisi 2013 (107)
Selami DEMİRKOL
55
Bu bağlamda, hukuka ve özellikle de yargı yerlerine önemli gö-
revler yüklenilmiştir.Bilimsel ve teknolojik yenilikleri yönlendirmek,
çevrelemek, insanın doğayla ilişkili davranışlarını sınırlandırmak ve
yaptırıma bağlamak konularında fonksiyonel kılınmış olduklarını gör-
mekteyiz.
Nitekim çevre hakkı bir olgu olarak kabul edilmekle, çevresel de-
ğerlerin muhafaza edilmesi ve korunmasında hukuksal araçların yak-
laşımları ve uyuşmazlıkları çözümlemedeki duyarlılıkları gündeme
gelmektedir.
Uluslararası toplantılar ve deklere olunan sözleşmeler elbette bun-
lardan ibaret değildir.Son zamanlarda oldukça yoğunlaştığını söyleye-
biliriz.
Ancak, hemen belirtelimki, çevre olgusu ve hakkı konusunda or-
tak yaklaşımlardan birisinin de çevrenin korunması, sürdürülebilir bir
çevrede yaşayabilme bağlamında halkın karar mekanizmalarında ak-
tör konumunda yer alabilmelerinin sağlanmasıdır.
Yani, sağlıklı ve yaşanılabilir bir çevre, insan için olduğundan ve
bu durum geniş insan topluluklarını yakınen ilgilendirdiğinden bu ge-
niş insan topluluklarının – halkın çevre yönetimine katılımı ile sağlan-
ması hedeflenmektedir.
2- ÇED RAPORLARININ HUKUKİ ZEMİNİ VE BİLEŞENLERİ
2-1- 2872 sayılı Çevre Kanunu‘nun 10.maddesi
26.04.2006 günlü ve 5491 sayılı Yasa ile değişik 2872 sayılı Yasa‘nın
10.maddesinde;
“Gerçekleştirmeyi plânladıkları faaliyetleri sonucu çevre
sorunlarına yol açabilecek kurum, kuruluş ve işletmeler, Çevresel Etki Değer-
lendirmesi Raporu veya proje tanıtım dosyası hazırlamakla yükümlüdürler.
Çevresel Etki Değerlendirmesi Olumlu Kararı veya Çevresel Etki Değer-
lendirmesi Gerekli Değildir Kararı alınmadıkça bu projelerle ilgili onay, izin,
teşvik, yapı ve kullan
ım ruhsatı verilemez; proje için yatırıma başlana-
maz ve ihale edilemez." hükmü öngörülmüştür.
Görüldüğü üzere Yasa, uygulama için Yönetmelik çıkarılması usul
ve esasların yönetmelikte gösterilmesini vurgulamıştır.