Background Image
Previous Page  66 / 417 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 66 / 417 Next Page
Page Background

TBB Dergisi 2013 (108)

Selami DEMİRKOL / Zuhal BEREKET BAŞ

65

Konut ve Barınma Hakkı

Anayasanın

Konut hakkı

başlığı altındaki 57. maddesinde ,

Devlet, şehirlerin özelliklerini ve çevre şartlarını gözeten bir planlama çerçe-

vesinde, konut ihtiyacını karşılayacak tedbirleri alır, ayrıca toplu konut teşeb-

büslerini destekler

” denilmektedir.

Konut hakkı içinde yer alan Barınma hakkı en temel insan hak-

larından biridir. İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi(1948) ve Avrupa

İnsan Hakları Sözleşmesine (1952) taraf devletler, herkesin, yeterli

beslenme, giyim ve konut da dahil olmak üzere, kendisi ve ailesi için

yeterli bir yaşam düzeyine sahip olma ve yaşam koşullarını sürekli

geliştirme hakkına sahip olduğunu kabul etmişlerdir.

1966 tarihinde onaya açılan ve 1976 tarihinde yürürlüğe giren BM

Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Uluslararası Sözleşmesi 11. Mad-

desinde barınma hakkını yeterli bir yaşam düzeyinin bir bileşeni ola-

rak belirtmekte; yani yeterli bir konutta yaşamayan insanların yeterli

bir yaşam düzeyine sahip olmadığını onaylamaktadır. Türkiye’nin de

2000 yılında imzalayarak taraf olduğu Sözleşme barınmayı bir hak ola-

rak tanımlamıştır.

6306 sayılı Yasanın, mülkü boşalttırmak amacıyla, en minimum

hizmetler olan elektrik, su ve doğalgazın ilgili kurum ve kuruluşlar

tarafından durdurulmasını düzenleyen maddesi barınma ve konut

hakkına aykırıdır. Herhangi bir yer göstermeksizin insanlara sunulan

kamu hizmetlerini de ortadan kaldırmak en basit insan hakkı olan ba-

rınma hakkını zedelemektedir.

8. maddenin 3. fıkrasına göre; riskli yapı olarak tespit edilen ya-

pıların tespit, tahliye ve yıkımı vb. işlemlerini engelleyenler hakkında

Türk Ceza Kanunu’nun ilgili hükümleri uyarınca işlem yapılması ön-

görülmüştür.

Kentsel dönüşüm adı altında vatandaşın hakkını koruma alanında

ortaya koyacağı tutumları baştan suç sayan ve tehditkar bir tutum ge-

liştiren bu düzenlemenin hukuken kabulü mümkün değildir. Yapılan

düzenleme ile en temel insan haklarından biri olan barınma hakkının

savunulması ve dayatılan anlaşmaya karşı çıkılması cezalandırılması