TBB Dergisi 112. Sayı

İşyeri Kira Gelirlerinin Beyan Durumu ve Vergi Yükünün Ölçülülük ve Eşitlik İlkeleri ...

rulu bu yetkisini uygulamada, Bakanlar Kurulu Kararı şeklinde

kullanmaktadır).

• Bakanlar Kurulu’nun yetkisi açık uçlu olmayıp, Kanunda belirle-

nen aşağı ve yukarı sınırları aşmamak üzere kullanılabilir.

• Bakanlar Kurulu’na tanınan yetki koşulludur. Bakanlar Kurulu bu

yetkiyi kanun koyucunun yerine geçerek kullanamaz. Yetki ancak

ve sadece kanunda özel olarak verilmesi halinde kullanılabilir.

C. BAKANLAR KURULU’NUN ANAYASA MADDE 73’TE

VERİLEN YETKİYİ KULLANMADAKİ TAKDİR YETKİSİ

Bakanlar Kurulu’nun, düzenleyici idari işlemler aracılığıyla kulla-

nacağı takdir yetkisini normlar hiyerarşisinin dışına çıkarak kullan-

ması düşünülemeyeceği gibi bu yetkiyi keyfi değil, eşitlik ve ölçülülük

ilkelerine uygun olarak kullanması gerekir. Düzenleyici idari işlemin

sınırsız ölçülere dayalı, eşitliği görmezden gelen karakterde olması

kabul edilemez. Hele, Anayasa’nın yasama organına bile belli sınırlar

çizerek verdiği yetkinin idarece yapılacak düzenleyici idari işlemler

bakımından bu sınırları aşması hiç düşünülemez. Alt basamakta yer

alan bir kural geçerliliğinin dayandığı üst normlara aykırı olamaz şek-

lide ifade edilen normlar hiyerarşisine vergi düzenlemelerinin de tabi

olduğunu, bu durumda üst norm için getirilen vergilere ilişkin sınırla-

maların alt norm için de geçerli olacağını söylemek gerekir.

Bakanlar Kurulu’nca konulacak olan kuralın konu ve sınır bakı-

mından Anayasa’nın 73. maddesinin kapsamı içinde yer alması yet-

mez. Bu kurallar “yasama yetkisinin devrine yol açmaması”, “vergi-

lemede adalet ve eşitlik ilkeleri ile bağdaşması” ve “ölçülülük ilkesi”

bakımlarından da denetime tabi tutulabilmelidir.

1. Kanunilik

Vergiye ilişkin düzenlemeler hemen hemen tüm hak ve özgür-

lükleri ilgilendiren ve etkileyen bir niteliğe sahiptirler. Örneğin, ver-

Anayasada sayılmış olan düzenleyici idari işlemler kanun hükmünde kararname,

tüzük ve yönetmelik dışında yürütme organının “kararname”, “karar”, “tebliğ”,

“genelge”, “yönerge”, “ilke kararı” vb. şeklinde değişik isimler verdiği işlemler

aracılığıyla da genel, soyut ve objektif kurallar koyduğu görülmektedir.