TBB Dergisi 116.Sayı

TBB Dergisi 2016 (116)

A.Savaş DEMİRCAN

263

Genellik ilkesinden şu sonuçları çıkartabiliriz:

• Sadece belirli kimseleri kapsayacak biçimde vergi konulması

mümkün değildir.

• Ödeme gücüne göre vergi yükünün dağıtılmasını sağlama ama-

cı dışındaki bir nedenle vergi yükünün belirli toplumsal kesimler

üzerinde yoğunlaştırılması, bu ilkeyle bağdaşmaz.

• Vergi yasalarında uygulanacak olan istisna ve muafiyetlerle indi-

rimlerin, verginin yapısına ve Anayasal normlara uygun olması

ve nesnel gerekçelere dayanması zorunludur.

• Vergi yasalarında vergiyi doğuran olayın, verginin konuluş ama-

cına uygun olarak kapsamlı biçimde tanımlanması gerekmektedir.

• Vergi oranlarının, ödeme gücü ilkesi saklı kalmak üzere, yüküm-

lülerin bir kısmının vergi dışında kalmalarına neden olacak bi-

çimde belirlenmesi gerekmektedir.

1.3.V ergide Eşitlik İlkesi

Eşitlik ilkesi Türk pozitif hukukunda T.C. 1961 Anayasası’nın 12.

maddesi ile T.C. 1982 Anayasası’nın 10. maddesinde düzenlenmiştir.

10. maddenin 1. fıkrasına göre ise

, “Herkes dil, ırk, renk, cinsiyet, si-

yasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayı-

rım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.”

T.C. Anayasası’nın, vergi

ödevinin düzenlendiği 73. maddenin 1. fıkrasına göre ise; “

Herkes,

kamu giderlerini karşılamak üzere, mali gücüne göre, vergi öde-

mekle yükümlüdür.”

Tüm bu Anayasal ilkeleri beraber yorumladığı-

mızda, sınıfsal, etnik ve dinsel veya cinsel bir ayrım gözetilmeksizin

herkesin toplumsal maliyetlere birlikte katlanması gerektiği sonucuna

varmaktayız.

Ancak T.C. Anayasası’nın 10. madde başlığının

“kanun önünde

eşitlik”

olarak düzenlenmiş olması, kimlerin eşit ve kimlerin farklı

kabul edileceklerinin takdirinin yasama organına bırakıldığını gös-

78,Mart 1995,s.105.

Metin Taş, Anayasal Vergileme Normları Açısından Gelir Vergisi, XIII. Türkiye

Maliye Sempozyumu, 14-16 Mayıs 1998, s.276.

file/1372373051-13-turkiye-maliye-sempozyumu-pdf.pdf