119

TBB Dergisi 2015 (119)

Oğuz POLAT / A. Taner GÜVEN

mali kazanç, meslektaş veya yandaş dayanışması gibi kışkırtıcı mo-

tiflerin varlığında bilirkişinin güvenilirliği konusu önemli bir sorun

haline gelmektedir.

Ancak burada önemli olan görüş verilen konu

hakkında objektif, referanslara dayalı ve bilimsel görüş vermektir. Bu

yapıldığında kişisel kanaatim veya temayüle göre diye başlayan süb-

jektif yorumlara yer olmayacak ve bilirkişi raporu kriterlere dayandı-

ğından üzerinde spekülasyon yapabilme olasılığı olmayacaktır.

Tıbbi uygulama hataları suçlamaları özensizlik, dikkatsizlik ve ih-

mal sonucu standart tıbbi uygulamaların dışına çıkılması veya yapıl-

ması gerekeni yapmama iddialarıdır. Hatanın hekimin tedaviyi veya

tanı yöntemini seçişinde tercih kullanması nedeni ile değil ihmal ve

dikkatsizlik nedeni ile oluşması gerekir. Aslında hata normal bir insan

davranışıdır ve öğrenme sürecinde önemli bir yeri vardır. Mahkeme-

ler evet/hayır şeklinde kesin bir cevaba ihtiyaç duyduğundan doğal

hata ile ihmal, özensizlik arasındaki ince çizgi, bilirkişi tarafından ge-

nellikle gerçekte olan durumu anlatır şekilde değil arzu edilen sorulan

soruya göre raporlanır.

Suçlamaların çoğu gerçek bir ihmal veya özensizliğe dayanma-

maktadır. İddia yargı konusuna dönüştüğü zaman bilirkişi raporu-

nun suçlanan kişi açısından hukuki yaptırımlar doğurması olasıdır.

Tıbbi uygulama hatası davalarının anlaşılması ileri düzey tıbbi-tek-

nik bilgi gerektirdiğinden Türkiye’de ve dünyada tıbbi uygulama

hatası davalarında sonuç büyük oranda bilirkişi raporları tarafından

belirlenmektedir.

Türkiye çeşitli farklılıklar içermekle birlikte genel olarak kıta Av-

rupası hukukunu izlemektedir. Bilirkişilik usulleri ve anlayışları da

kıta Avrupası ile büyük oranda aynıdır. Amerikan ve İngiliz hukuku

ise bilirkişilik anlayışları açısından kıta Avrupası ile ciddi farklılıklar

Durumu”, 75. Yaş günü için Prof. Dr. Baki Kuru Armağanı, Ankara 2004, s.833-841.

Charles Deitschel, “Unreliable Medical Experts, Letter To the Editor”,

Pediatrics,2003;111:3, s.711

Wood C, “The Misplace of Litigation in Medical Malpractice”, Aust. NZJ Obstet.

Gynaecol. 1998, 38(4): s.365-376

Horton JB., Reece E, Janis JE., Broughton G., Hollier L., Thornton JF., Kenkel JM.,

Rohrich RJ, “Expert Witness Reform”, Plast. Reconstruktif Surg 2007, 120(7) 2095-

2100.