292 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Yusuf Ziya POLATER
291
riyet savcıları tarafından eleştirilmektedir. Özellikle ülke nüfusuna ve
soruşturma sayısına oranla, savcı sayısı nazara alındığında niteliksiz
birçok olaylar için bile savcıların günün her vakti kolluk tarafından
tekrar-tekrar aranması bu eleştirilerin en başında gelmektedir.
Kanunda açıkça düzenlenmiş olmasına rağmen, uygulamada bazı
hükümlerin kurumlar tarafından farklı yorumlanması nedeniyle uy-
gulamada kolluk-savcı ilişkisinin kanunla hedeflenen düzeye geldi-
ğini söyleyemeyiz. Soruşturmanın gizliliğini ihlal yasağına rağmen,
sıralı amirlere bilgi verme, en üst dereceli adli kolluk amiri olarak ki-
min kabul edileceği meseleleri uygulamada hala tartışmalı meseleler-
dendir. Uygulamada yaşanan önemli sıkıntılardan biri de çok sayıda
niteliksiz adli evraka takipsizlik kararı (Kovuşturmaya Yer Olmadığı-
na Dair Karar) yazmakla uğraşan savcıların, nitelikli olaylara gerekli
vakti ayıramamalarıdır.
Bu çalışmamızda, yukarıda bahsettiğimiz çerçevede birinci bö-
lümde; konunun amacını aşmayacak şekilde, kolluk teşkilatı genel
hatlarıyla açıklandı. İkinci bölümde; daha özel olarak adli kolluk-idari
kolluk ayrımı ve bu ayrıma yönelik öğretideki görüşlere yer verildik-
ten sonra, mevcut adli kolluk yapısı açıklanarak, uygulamada görülen
eksiklikler ifade edildi. Üçüncü bölümde; mevcut adli kolluk sistemi
içerisinde kolluk-savcı ilişkisi açıklanarak, Avrupa Konseyi’ne üye
bazı ülkelerdeki kolluk-savcı ilişkileri incelendi. Mevcut kolluk-savcı
ilişkilerinde eleştirilen hususlar ve bunun adli soruşturmalara etkisi
açıklandı. Sonuç bölümünde ise ceza adalet sisteminin etkinliğinin ar-
tırılması noktasında, sistemde yapılması gereken değişiklikler ve çö-
züm önerilerine yer verildi.
BİRİNCİ BÖLÜM
GÖREV ALANI VE GÖREVİN NİTELİĞİ BAKIMINDAN
KOLLUK
I. GENEL OLARAK KOLLUK
Bireylerin toplum içinde huzurla yaşayabilmeleri, toplum içinde
güvenliklerinin sağlanmasıyla mümkündür. Devletin en önemli göre-
vi ise toplumun ve bireyin güvenliğini sağlamaktır.
1
Bunu gerçekleş-
1
Nur Centel/Hamide Zafer, Ceza Muhakemesi Hukuku, 10. B., Beta, İstanbul,