197 / 473
Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçu (TCK m. 179)
196
4) TCK m. 179/3’ün uygulanması açısından Yargıtay tarafından be-
lirlenen mutlak sınır, yani 1,00 promilden fazla alkollü çıkan sü-
rücünün bu suçu işlediğinin kabulü, tartışmaya açıktır. Zira, “
Tıp
biliminde ise hastalık yok hasta vardır ilkesi gereği bireysel farklılıkları
dikkate almaksızın herkesi kapsayacak kesin bir alkol düzeyinden bahset-
mek çok zordur. Böyle bir sınır ancak alkol düzeyini bireysel farklılıkları
ortadan kaldırabilecek çok üst sınırlara
çıkarmak sureti ile mümkün
olmaktadır. Bu konudaki Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulu’nun
görüşü 200 mg/dl’dir.”
187
Kaldı ki, farklı ülkelerdeki yasal sınır da
farklılık arz etmektedir.
Teorik olarak, 1,00 promilin üzerinde alkollü çıkan tek bir kişinin
bile aslında aracı emniyetli şekilde sürmeye hâlâ muktedir olabil-
mesi mümkünse, bu tespit, içtihat yoluyla mutlak bir karine be-
nimsemenin doğru olmadığını kabûle yeterlidir. Bunu değerlendi-
rirken, getirilen yargısal karineyi, kanda alkol oranının tespitine
dair uygulanan yöntemle bir bütün olarak değerlendirmek gerekir.
a) Konu tıbbi olduğu için, bu makalede hangi oranda kanda al-
kol yoğunluğunun güvenli olarak araç sürme yeteneğini kesin
olarak kaldırdığını tartışmak mümkün değildir. Fakat tıp uz-
manlarının önerdiği ve Yargıtay’ın kabul ettiği oran açısından
şu hususun dikkate alınmış olması gerekir: şayet tespit edilen
bu oran, binde bir ihtimalle bile olsa, aslında emniyetli sürüş
yeteneği azalmakla birlikte, asgari ölçüde muhafaza etmekte
olan, yani m. 179/3 karşısında aslında masum olan bazı kim-
selerin, başka hiçbir araştırma yapılmaksızın ve kendilerini
temize çıkarma olanağına sahip olmaksızın, mahkûm olmala-
rına yol açacak potansiyele sahip İSE, bu yargısal karine, başta
“
in dubio pro reo
” ve “masumiyet karinesi” olmak üzere, ceza
hukukunun temelinde yatan birçok ilke ve değere aykırı ola-
caktır. Soyut tehlike suçları zaten kategorik olarak doktriner
tartışmaya neden olmakta iken, bir de böyle yargısal bir mut-
lak karine getirmek, hükmün uygulanmasını daha da sorunlu
kılacaktır.
187
Faruk Aşıcıoğlu, “Türk Hukukunda Alkollü Araç Kullanma”, Alkol ve Güven-
li Sürüş (ed. Ahmet Belce ve Sefa Saygılı), Türkiye Yeşilay Cemiyeti 1, İstanbul,
2011, s. 63.