Previous Page  87 / 473 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 87 / 473 Next Page
Page Background

Temel Hak ve Hürriyetlerin Geliştirilmesi Amacıyla Çeşitli Kanunlarda Değişiklik ...

86

Benzer yönde eleştiriler, partilere devlet tarafından yapılan mali

yardım ile ilgili olarak SPK’da yapılan değişiklik açısından da geçer-

lidir. Türkiye’de devlet yardımı konusunda esas sorunu, mali yardım

alan partilerin bütçelerinin önemli bir kısmını bu yardımların oluş-

turması ve partilerin öz gelir kaynaklarının, mali yardım karşısında

oldukça düşük bir miktara tekabül etmesi teşkil etmektedir. İşte bu

nedenle, Türk partilerinin, üyelerinden giderek daha da uzaklaştığı,

buna karşılık, devlete yakınlaştığı öne sürülebilir. Hal böyle olunca,

mali yardıma hak kazanmak için genel seçimlerde alınması gereken

oy oranının, % 7’den % 3’e düşürme konusunda yapılan değişikliğin,

partilerin, devlet örgütüne olan bağlılığını ortadan kaldırmayacağı,

aksine seçimlerde % 3’lük oy oranına daha fazla sayıda partinin ulaş-

ması mümkün olduğundan, üyelerinden uzaklaşan parti sayısının da

doğru orantılı olarak artacağı iddia edilebilir.

Kaynakça

Aydın Mesut, “Türkiye’de Siyasal Partilere Devlet Yardımı”,

AÜHFD

, C. 54, S. 4, 2005,

s. 235–265.

Eroğul Cem, Devlet Yönetimine Katılma Hakkı, İmge Kitabevi, 2. Baskı, Ankara,

1999.

Gençkaya Ömer Faruk, “Siyasi Partilere ve Adaylara Devlet Desteği, Bağışlar ve Se-

çim Giderlerinin Sınırlandırılması”, in Ali Çarkoğlu (Ed.), Siyasi Partilerde Re-

form, TESEV Yay., İstanbul, 2000, s. 129–234.

Gençkaya Ömer Faruk, “Siyasi Partiler Kanununda Değişiklik Önerileri”, Siyasi Par-

tiler ve Seçim Kanununda Değişiklik Önerileri, TESAV Yay., No: 28, Ankara, Ni-

san 2005, s. 21–28.

Gören Zafer, Anayasa ve Sorumluluk, Dokuz Eylül Üniversitesi Yay., C. II, İzmir, 1999.

Hallerman Andreas/KAIM Markus, Parteien im internationalen Vergleich, Drucke-

rei Sömmerda GmbH, Erfurt, 2003.

Ipsen Jörn, Artikel 21, in Michael Sachs (Hrsg.), Grundgesetz–Kommentar, C.H. Beck

Verlag, München, 2009, Rn. 1–216, s. 853–900.

Kabasakal Mehmet, “Türkiye’de Siyasal Parti Örgütlenmesindeki Kısıtlamalar”, Si-

yasi Partiler ve Demokrasi Sempozyumu, TESAV Yay., No: 8, [yayın yeri yok],

1995, s. 129–143.

KluthWinfried, Artikel 21, inVolker Epping /ChristianHillgruber (Hrsg.), Beck’scher

Online Grundgesetz Kommentar, C. H. Beck Verlag, München, 2009, Rn. 1–220.

Koçak Mustafa, Siyasal Partiler ve Türkiye’de Parti Yasakları, Turhan Kitabevi, 1. Bas-

kı, Ankara, 2002.