131

Ötanazi Hakkına Dair Genel Bir Değerlendirme

muhalefetten; yani uyuşturucu madde kullanmaktan veya ruhsatsız

silah taşıma suçundan yargılanırlar. Kolektif intiharlarda, birbirini in-

tihara ikna eden kişilerden birinin ölmesi, diğerinin kurtulması halin-

de, kurtulan taraf başkasını intihara ikna suçundan ve yardım etmek-

ten şerik konumuna düşer.

Elbette bir insanın kendisini öldürmesine iyi bir şey olarak bak-

mak insani bir düşüncenin yansıması olamaz fakat aylarca acılarından

kıvranan, yaşama şansı kalmayan bir insanın acısını artık dindirmek

istemesi, binlerce yıldan beri genel olarak kabul görmeyen intihar kav-

ramı ile ne kadar örtüşmektedir? Sanırım temel mesele de bu sorunun

cevabında gizli bulunmaktadır!

İntihar sözcüğü köken olarak Arapça’dır. Kurban anlamına gelen

“nahr”dan gelmekte olup genel olarak sözlüklerde “kendi kendini öl-

dürme durumu” olarak tanımlanmıştır.

Ünlü sosyolog E. Durcheim

intiharı;

“Mağdurun kendi tarafından yapılan ve ölüm neticesini doğuraca-

ğı, onun tarafından bilinen icabi (gerekli) veya selbi (zorunlu) bir hareketten

doğan her ölüm olayı, bir kimsenin sonucunun ne olacağını bilerek olumlu

ya da olumsuz bir davranışla doğrudan veya dolaylı olarak kendini ölüme

sürüklemesi.”

olarak tanımlamıştır.

Bu tanımdan yola çıkacak olursak

ötanaziyi intihar saymamız kaçınılmazdır. Fakat bir değerlendirme

yaparken içinde bulunulan şartları göz önünde almak mecburiyetinde

olduğumuzdan ve tıp biliminin 20. yüzyılda adeta bir sıçrama yaptı-

ğını kabul edildiğinden, ötanazi ile ilgili tartışmalara da bu tarih ekse-

ninde bakmanın daha faydalı olacağı kanaatindeyim.

İntihar sosyal, psikolojik, tıbbi ve hukuksal açıdan değerlendiril-

mesi gereken bir konudur. Yapılan araştırmalar intiharın en büyük

sebebinin psikolojik sebepler olduğu yönündedir.

Psikiyatrik sıkıntı-

ları olanların olmayanlara göre intihar riskinin 312 kat daha fazla ol-

duğu gözlenmiştir. İntihar etme eğiliminde olan kişiler, sıkıntılarına

çare olarak denemedikleri tek yol olarak gördükleri ölme durumunda

çare ararlar. Bu tip kişilerde mezar, ölüm sonrasına ait düşünceler ve

Mehmet Akif İnanıcı/Oğuz Polat/Mustafa Ercüment Aksoy, Adli Tıp, Nobel Tıp

Kitabevi, İstanbul, 1997

Faruk Erem, Adalet Psikolojisi, Adil Yayınevi, Ankara, 1997 (Aktaran: Ahmet

Taşkın, Türkiye’de ve Dünyada Açlık Grevleri, Eda Yay., Ankara, 2005, 2005:145)

Kaan Arslanoğlu, Psikiyatri El Kitabı, Adam Yayınları, İstanbul, 2003