421 / 685
420
Tapu Sicilinin Tutulmasından Doğan Zararlardan Devletin Sorumluluğu
mazlık Mahkemesi de son kararlarında adli yargının görevli olduğuna
hükmetmiştir.
111
Malvarlığı haklarına ilişkin davalarda görevli mahkeme HMKmd.
2 uyarınca aksine bir düzenleme yoksa Asliye HukukMahkemeleri’dir.
MK md 1007’de öze bir düzenleme bulunmadığından devlete karşı
açılacak tapu sicilinin tutulmasından kaynaklı tazminat davalarında
da Asliye Hukuk Mahkemesi görevlidir.
112
TMK 1007/III fıkrası ile getirilen düzenleme ile eski Medeni Ka-
nun döneminde yaşanan, yetkili mahkemenin davalının ikametgâh
mahkemesi mi yoksa haksız fiillin işlendiği yer mahkemesi olduğu
konusundaki tartışmalar sona ermiştir. Nitekim fıkra, yetkili mahke-
menin, tapu sicilinin hukuka aykırı olarak tutulduğu yer mahkemesi
olduğu şeklinde kesin yetki kuralı getirmiştir. Devlete karşı açılacak
tazminat davasında yetkili mahkeme, sicilin hukuka aykırı olarak tu-
tulduğu yerdeki mahkemedir.
113
4. SONUÇ
Tapu sicilinin tutulması kamu faaliyeti olsa da düzenleme alanı ve
doğurduğu hüküm ve sonuçlar nedeniyle bir özel hukuk sorumlulu-
ğudur.
Çalışmamızda incelemiş olduğumuz Tapu Sicilinin tutulmasın-
dan doğan zararlardan sorumluluk, haksız fiil hükümlerinin uygu-
lanması gereken bir kusursuz sorumluluk hali olarak düzenlenmiştir.
Ancak kusursuz sorumluluk hali olması nedeni ile haksız fiilin kusur
hariç diğer unsurları aranacaktır. Kusursuz sorumluluğa ilişkin olarak
uygulanacak ilke kanımızca tehlike sorumluluğunda risk ilkesidir. Ni-
tekim Tapu sicilinin tutulması aşırı tehlike yaratan bir faaliyet olma-
makla beraber, sicile bağlı önemli menfaatler mevcuttur ve sicildeki en
ufak düzensizlik bu menfaatlerin ihlali sonucu doğuracaktır. Bu riski
ise devlet üstlenmiştir.
Tapu sicilinin tutulmasından doğan zararlara ilişkin olarak dev-
letin sorumluluğuna gidilebilmesi için gerekli diğer koşulların da dar
111
Pekmez, s. 135; UYM 2010/287E., 2010/131K. Sayılı ve 07.06.2010 tarihli karar.
112
Pekmez, s. 137; Sapanoğlu, s. 266; Erman, s.55; Oğuzman/Seliçi/Özdemir, s. 132.
113
Reisoğlu, s.188; Pekmez, s. 138; Sapanoğlu, s. 267; Erman, s.55; Ertaş, s. 144;
Oğuzman/Seliçi/Özdemir, s. 132.