133

419

TBB Dergisi 2017 (133)

Damla SARIASLAN

işlemeye başlayacaktır.

104

Zararın doğduğu tarih, ayni haklar açısın-

dan tapu kaydının düzeltimi davasının reddine ilişkin kararın kesin-

leştiği ve öğrenildiği, kişisel haklar açısından ise kişisel hakkın elde

edilemediği tarihten itibaren işlemeye başlayacaktır.

105

Mülkiyet hak-

kı zarar gören kişilerin korunmasını hedefleyen MK md. 1007 hükmü

karşısında kanımızca da en hakkaniyetli görüş budur. Ancak 10 yıllık

zamanaşımı süresinin başlangıç tarihinin, tapu kaydı düzeltim dava-

sının kesinleşmesinin öğrenildiği tarih olarak kabul edilmesi halinde

TBK md. 71’de getirilmiş olan 2 yıllık sürenin artık fiiliyatta bir anlamı

kalmayacaktır. Yargıtay’ın yerleşmiş içtihadı da bu şekildedir.

106

C. Yetkili ve Görevli Mahkeme

MK md. 1007 ile getirilen düzenlemede sonuçlarına devletin kat-

lanması gereken bir sorumluluktan bahsedilmesi ve maddede açık bir

düzenleme bulunmaması nedeniyle davanın idari yargı görev alanına

gireceği düşünülebilir ise de hükmün Medeni Kanun’da yer alması ve

sicil işlemlerinin özel hukuk alanında etki ve sonuç doğurması nedeni

ile MK md. 1007’den kaynaklı davalarda adli yargının görevli olduğu

kabul edilmiştir.

107

Uygulamada da adli yargının görevlidir ve Yar-

gıtay eski tarihli bazı kararlarında idari yargının görevli

108

olduğunu

savunmuş ise de son yıllarda ilke olarak görevli yerin adli yargı ol-

duğunu kabul etmektedir.

109

Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2016 tarihli

kararında MK md. 1007’den kaynaklı tazminat davasında, ilk derece

Mahkemesi’nin, davanın idarenin hizmet kusuruna dayanarak açılmış

tazminat davası olduğu ve idari yargının görevli olduğu gerekçesi ile

reddettiği davada adli yargının görevli olduğunu belirtmiştir.

110

Uyuş-

104

Pekmez, s.142; Sirmen, s. 104.

105

Pekmez, a. 144.

106

Yargıtay 5. HD 2013/21132E., 2014/5211K., 27.02.2104 tarihli kararı; Yargıtay 5.

HD 2014/15353E., 2014/24633K., sayılı ve 03.11.2014 tarihli kararı.

107

Pekmez, s. 134; Reisoğlu, s. 234; Sirmen, s. 104; Esmer, s. 755-575; Ertaş, s. 144.

108

Sapanoğlu, s. 256, 257; Yargıtay 4. HD’nin 1987/10179E., 1988/2368K. Sayılı ve

14.03.1988 tarihli kararı, Yargıtay

4.HD

’nin 2009/1804E., 2009/8768K. Sayılı ve

30.06.2009 tarihli kararı.

109

Yargıtay HGK 2009/4-383E., 2009/517K., 18.11.2009 tarihli kararı; Sapanoğlu,

s.257-266; YHGK’nun 2009/4-383E., 2009/517K. Sayılı ve 18.11.2009 tarihli kara-

rı; Yargıtay 4. HD’nin 2009/13854E., 2009/13709K. Ve 02.12.2009 tarihli kararı,

Yargıtay 4. HD’nin 2009/9571E., 2009/11277K. Sayılı ve 15.10.2009 tarihli kararı,

Yargıtay 4. HD’nin 2009/6082 E., 2009/7806 K. Sayılı ve 11.06.2009 tarihli kararı.

110

Yargıtay 20. HD 2015/7998E., 2016/5399K. Sayılı ve 11.05.2016 tarihli kararı.