Background Image
Previous Page  91 / 465 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 91 / 465 Next Page
Page Background

Hukuksal Romantizm

90

SONUÇ

Hukuk gerçekte çok yalın ve vahşi yaşanır. Hak verilmez alınır

derken bunu kastederiz. Hukuk sürekli olarak kurumsal ve her zaman

dinamik bir güçle, kaba güç eşiğiyle tanımlanır ve varedilir. Bu neden-

le hukuk alanında romantizme asla yer yoktur. Dolayısıyla bu vahşili-

ğe karşı romantik bir idea biçmek kaçınılmaz gibi görünüyor.

Hukuka yüklediğimiz romantik anlamın sürekli yanıbaşımızda

olacağını biliyoruz. Ezenler ve ezilenler romantik sav ve karşı savlarını

aynı güzellemeler içinde topluma sunmaya devam edecekler. Adalet,

hukuk, özgürlük, eşitlik, güvenlik ve uygarlık isteği her ağıza hep çok

yakışacak... Adalete içkin büyülü sözler bizleri hep ikna edecek...yan-

daş veya karşıt olarak...

Görünen o ki, hukuk, hep ikili bir romantizmle yaşayacak; birin-

cisi onun yarattığı üstün değerleri sonuna kadar kullanan fırsatçılar;

ikincisi ise, bu üstün ilkelerin gerçekliğini sürekli öne sürecek ve çıka-

racak olan isyancılar. Ancak ikisinin birleşeceği nokta yine isteyenin

çıkarına içkin bir yapıyı daim kılmak olacaktır.

Bu kaçınılmaz romantik perdeleme veya romantik isyan yerine

daha somut gerekçeler ve hak alanları üretmek gerekiyor. Bunu ulufe

dağıtarak değil, herkesi içine alacak uzlaşma zemini yaratarak yapmak

zorundayız. Bu nedenle hukuksal tartışmanın devlete içkin, özünde

bürokratik bir etkinlik olmaktan çıkarılması kaçınılmaz görünüyor.

Hukuksal tartışmanın şeffaflaşarak toplumsallaşması ve çoğullaştırı-

larak kamusallaştırılması ile gerçekçi bir hukuksal zemin ve adil olana

özgü bir dinamizm yaratılabilir...

Bunun için “uluslararası ve ulusal

36

adalet endeksi” ile hukukun

ve adaletin, ulusal ve küresel anlamda somutlaşması, nesnelleşmesi

sağlanabilir, böylece hukukun ve adaletin kendinden menkul hale gel-

mesi önlenebilir...

36

Türkiye’nin 2010 yılı hukukun üstünlüğü endeksi verilerine göre sıralaması için

bkz. Mustafa Tören Yücel; Yargı Reformu ve Demokrasi, Çankaya Üniversitesi

Yayınları, Ankara 2011, s.88.