73 / 521
Evlât Edinme Yolu ile Vatandaşlığın Kaybedilmesi ve Kazanılması
72
kararı ile evlat edinilen Türk vatandaşlığına alınırsa, vatandaşlığın so-
nuçları, evlât edinmeye ilişkin mahkeme kararı tarihinden itibaren hü-
küm ve sonuç doğuracaktır.
91
Bu görüşe göre, madde metninde geçen
“karar”,
eğer yetkili makamın kararı olsa idi, madde metninde bunun
ayrıca ifade edilmesine gerek yoktu. Çünkü, yetkili makam kararı ile
vatandaşlığı kazanma anı, madde 20’de ayrıca düzenlenmiştir. Kanun
koyucu bu hükme istisna getirmek amacında olduğundan, m. 17’de,
ayrıca bir
“karar”
ifadesini kullanmıştır.
92
Bizim de katıldığımız ikinci görüşe
93
göre, madde metninde geçen
“
karar
” ifadesinden, yetkili makamın kararı anlaşılmalıdır. Kanunda,
aynen evlenme gibi, evlât edinme de, yetkili makam kararı ile vatan-
daşlığın kazanılması sebeplerinden birisi olarak kabul edilmiştir. Bu
sebeple, vatandaşlığın yetkili makam kararı ile kazanılmasının sonu-
cu, vatandaşlığın idarenin kararından itibaren kazanılmasıdır. Ayrıca
Türk Vatandaşlığı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Yönetmeliğin
35/V. maddesinde de, Kanunun 17. maddesine göre müracaat eden-
lerin, Bakanlık Kararı ile Türk vatandaşlığını kazanabilecekleri hükme
bağlanmıştır.
d) Evlât Edinme Yolu ile Vatandaşlığın Kazanılması Usulü
Evlât edinme ile vatandaşlığın kazanılması, yetkili makam kararı
ile vatandaşlık kazanma olarak nitelendikten sonra, bu yolla vatandaş-
lık kazanabilmek için müracaatın kim tarafından ve nereye yapılacağı
hususunda da bazı tereddütlerin ortaya çıkması mümkündür. Çünkü
evlât edinme ile vatandaşlığın kazanılmasında, evlâtlığın ergin olma-
ması şarttır. Ergin olmayan birisinin de hukuken geçerli bir talepte bu-
lunması söz konusu değildir.
TVK m. 17’ye getirilen eleştirilerden birisi de, ergin olmayan bir
çocuğun hukuken geçerli bir şekilde vatandaşlığa alınma müracaatın-
da bulunamayacağı, şahsa sıkı sıkıya bağlı bu hakkın kanunî temsilci
tarafından da kullanılamayacağı ve dolayısı ile bazı hukukî problem-
lerin ortaya çıkabileceğine dair itirazlardır.
94
91
Erdem, s. 147 – 148.
92
Nomer,
2010
, s. 101.
93
Doğan,
2010
, s. 98.
94
Erten, s. 953.