393 / 473
Yargıtay Kararları
392
Yargıtay Ceza Genel Kurulu
T. 21. 06. 2011
E. 2010/5. MD-187
K. 2011/131
* Henüz yasaya göre yetkili mercilerce suç
şüphesinin öğrenilerek soruşturmaya baş-
lanılmayan bir dönemde katılanın ken-
disinden rüşvet istedikleri gerekçesiyle
sanıklar ile aynı ortamda ve telefonda yap-
tığı görüşmeleri cep telefonuna kayıt etmek
suretiyle elde ettiği kayıtların 5271 sayılı
CYY’nın 135. maddesi kapsamında değer-
lendirilmesi olanağı bulunmamaktadır.
* Kişinin kendisine karşı işlenmekte olan bir
suçla ilgili olarak, bir daha kanıt elde etme
olanağının bulunmadığı ve yetkili makam-
lara başvurma imkanının olmadığı ani geli-
şen durumlarda karşı tarafla yaptığı konuş-
maları kayda alması halinin hukuka uygun
olduğunun kabulü zorunludur.
(T. C. Anayasası m. 22; Avrupa İnsan Hakla-
rı Sözleşmesi m. 8; 5271 sayılı CMK m. 135-
138)
Sanıklar, Şişli İcra Hakimi A. İ. , Şişli Adliye memuru K. A. ve
turizmci N. S. ’nin Ağustos-Eylül 2006 tarihlerinde, Şişli 3. İcra Mahke-
mesince verilmiş ve Yargıtay 12. Hukuk Dairesince onanarak kesinleş-
miş olan bir kararın tashihi karar yoluyla bozulmasını sağlayacaklarını
söyleyerek katılan M. V. E. ’den yarar sağladıklarından bahisle 5237 sa-
yılı TCY’nın 37. maddesi delaletiyle aynı Yasanın 255/1. maddesinde
düzenlenmiş olan yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan
cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davasınınyapılan yargılama-
sı sonunda Yargıtay 5. Ceza Dairesince 07. 04. 2010 gün ve 3-2 sayı ile;
“MüdahilM. V. E. ; Şişli 3. İcra Hukuk Mahkemesinin 2004/471
esas sayılı dosyasında aleyhine verilen kararın tashihi karar aşama-
sında Yargıtay’da lehine dönüştürebileceklerinden bahisle sanıkların
kendisinden 600. 000 Euro para istediklerini ileri sürüp şikayetçi ol-
muş, kanıt olarak cep telefonu ile kayıt ettiği ve taraflara ait olduğunu
iddia ettiği konuşmalara dayanmıştır.