TBB Dergisi 106. Sayı

TBB Dergisi 2013 (106)

Erdin BAYRAM

397

da değerlendirmektedirler.

Bu adlandırmaya katılmak mümkün de-

ğildir. Şöyle ki, anayasal bir kurum olan dokunulmazlık soruşturma

yapılmasına değil sadece milletvekilinin tutulmasına, sorguya çekil-

mesine, tutuklanmasına ve yargılanmasına engeldir. Kamu görevlile-

rinin soruşturulması için kanunla düzenlenen izin sisteminin kısmen

dokunulmazlık kurumu ile benzer yönleri bulunsa da her iki sistem,

var oluş nedenleri ve hukuki niteliğinin farklılığı karşısında birbiriyle

karıştırılmamalıdır.

Suçun niteliğinden kaynaklanan izin yetkisinde toplumun genel

çıkarını ilgilendiren konuda, kamu menfaati düşünülerek siyasî so-

rumluluğu olabilen ancak hukuki sorumluluğu olmayan değerlen-

dirme yetkisi, devlet adamlarınca kullanılarak olumlu ya da olum-

suz bir karar verilmelidir. 765 sayılı Türk Ceza Kanunu dönemindeki

160/2’nci fıkra uygulamasında yanlış yapılarak yargı organı gibi yo-

rum yapılıp hukuki görüş bildirilmek suretiyle değerlendirme yapıl-

mıştır. Yanlışlar yapıla gelerek kıdem kazanınca doğruya dönüşmez,

aksine müzminleşir.

5759 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Kanunun

301’inci maddesi ve diğer kovuşturma izni maddeleri uygulamasında

da yine çoğu kez hukuki değerlendirme yapılarak izin yetkisi kullanıl-

maktadır..

Anayasa Mahkemesine Şişli 2. Asliye Ceza Mahkemesince itiraz

yoluyla yapılan, Türk Ceza Kanununun 301’inci maddesinin soruş-

turma yapılmasını Adalet Bakanının iznine bağlayan 4. fıkrasının ip-

tali istemli başvurunun, reddine dair 07/05/2009 tarihli ve 2009/57

sayılı kararın gerekçesinde özetle,

“İtiraz konusu kuralla ülkenin politik

çıkarları nedeniyle maddede düzenlenen suçtan dolayı soruşturma yapılması

Adalet Bakanının talebine bağlı tutulmuştur. Adalet Bakanı’na tanınan bu

yetki, yargısal değerlendirmeden ziyade Devlet ve toplum yararı açısından bir

takdir yetkisinin kullanılmasıdır.”

denilmek suretiyle yetkinin hukuki

değerlendirme yapılmaksızın kullanılması gerektiği üzerinde durul-

muştur. Kaynak 1889 tarihli İtalyan Ceza Kanununun gerekçesinde de

Kunter/Yenisey/Nuhoğlu, a.g.e, s.104

Sami Selçuk, “Türk Ceza Yasası’nın 301. Maddesine İlişkin Değişiklik Nasıl Olma-

lı? 4”

Star Gazetesi

, 10/01/2008

ar&id=2772&content=ET:16/02/2013