134 / 485
TBB Dergisi 2013 (109)
Ahmet EROL
133
2009/… Karar sayılı ilamı ile temyiz talebinin reddine karar vermiş,
karara karşı karar düzeltme yoluna gidilmiş, aynı dairenin talebi red-
detmesi üzerine karar, 21.02.2012 tarihinde kesinleşmiştir.
7. Müracaat eden, AİHM önünde Avrupa İnsan Hakları
Sözleşmesi’nin (AİHS) 6. maddesine dayanarak adil yargılanma hak-
kının ihlal edildiğinden bahisle, yukarıda belirtilen yargılamada, ulu-
sal yargı organları önünde görülmekte olan davasının makul sürede
sonuçlandırılmadığından şikâyet etmiştir.
8. Müracaat eden son olarak, Komisyona sunduğu dilekçesinde
davasının makul sürede sonuçlandırılmadığından şikâyetçi olmuştur.
Müracaat Edenin Şikâyetine İlişkin Hukuki Değerlendirme
a) Kabul Edilebilirliğe İlişkin Hukuki Değerlendirme
Dosyanın incelenmesinden, müracaat edenin makul sürede yargı-
lanma hakkının ihlaline ilişkin şikâyeti AİHS’nin 35. Maddesinde ön-
görülen kabul edilebilirlik koşullarını karşıladığı saptanmış olup, 6384
sayılı Kanun’un 6. maddesinde yer alan bir ret sebebinin de bulunma-
dığı anlaşılarak işin esasına geçilmiştir.
b) Esasa İlişkin Hukuki Değerlendirme10
10. Komisyon, 19.10.2004 tarihinde, müracaat edenin kuruma baş-
vurarak ikramiyesinin ödenmesi talebiyle başlayan idari yargılamanın
21.02.2012 tarihinde kesin olarak sonuçlandığını tespit etmiştir. Dola-
yısıyla başvuruya konu idari yargılama çift dereceli olarak 7 yıl 4 ay 2
gün sürmüştür.
11. AİHM bir yargılama süresinin makul olup olmadığını değer-
lendirirken; her olayın kendine özgü koşulları, özellikle davanın kar-
maşık olup olmadığı, başvurucunun yargılama süresince gösterdiği
tavır ve davranışlar, kamu otoritelerinin ve özellikle de yargılama or-
ganlarının tutumları, davanın başvurucu açısından taşıdığı önem ve
eğer söz konusu yargılama bir ceza yargılaması ise, başvurucunun
tutuklu olup olmadığı gibi ölçütleri dikkate alarak karar vermektedir
(özellikle bkz. Pélissier ve Sassi/Fransa[BD]ş no.25444/94, 25 Mart
1999, 67; Frydlendler/Fransa[BD], no.30979/96, 27 Haziran 2000, 43;
Kalachnikov/Rusya, no.47095/99, 15 Temmuz 2002, 125 ve 132).