89 / 485
Kamusal Bağlamda Özel Hayatın Korunması: ABD Federal Yüksek Mahkemesi ...
88
Bunun üzerine doğrudan hükümete yönelik davalar açılmaya
başlanmış, bunlardan ilki
Jewel v. NSA
(2008) davası (en.wikipedia.
org, 2013c) olmuştur.
Jewel
müzekkeresiz iletişim takibini durdurma-
yı ve TSP’den dolayı yetkililerin sorumlu tutulmasını istemiştir. 2010
yılında Federal bir bölge mahkemesi davayı, özelllikle davacının ya
da temsil ettiği kesime yönelik bir hak ihlali olmadığı, uygulanan
tedbirlerin herkes için eşit şekilde geçerli olan genel bir uygulama
olduğu gerekçeleriyle, yani sıfat yokluğundan red etmiştir (Kleinig
vd., 2011: 41).
FYM ise
Smith v. Maryland
kararında
52
makul/meşru mahremi-
yet beklentisini ve Ek 4. Madde korumasını telefon görüşmelerinin
içeriğine dair genişletmişken, aranan numara bilgilerini bu kapsam-
da görmemişken,
Katz
kararından itibaren şimdiye kadar elektronik
iletişimle ilgili özel hayatın korunması ve bu alanda makul/meşru
mahremiyet beklentisi bulunup bulunmayacağı gibi soruları cevap-
lamaktan kaçınmıştır (Kleinig vd., 2011: 28). Ayrıca
bidayet mahke-
melerinin email ve diğer internet bazlı iletişim türlerine dair koru-
malı içerik ve korumasız adresleme bilgileri ayrımına bağlı olarak bu
konuda bir kısım tersi yöndeki kararlarına
53
rağmen sözkonusu du-
rumları da özel hayatın korunması kapsamında görmemiştir (Kleinig
vd., 2011: 43).
Bu konuda açık olarak ilk defa
City of Ontario v. Quon
kararı
54
veril-
miştir. Sözkonusu kararda özel hayatın korunması hakkının kamuya
ait işyerlerindeki elektronik iletişim hakkında geçerli olup olmadığı
sorgulanmıştır. Karar özetle, polis görevlilerine koordinasyon için
dağıtılan çağrı cihazlarının limit aşımı nedeniyle yapılan denetimler
sonucunda bazı görevliler tarafından kişisel amaçlı ve müstehcenlik
içerecek şekilde kullanımlarının tespiti ve disiplin cezası ile cezalan-
dırılmalarıyla ilgilidir. Mahkeme bu uygulamanın aylık kulanım et-
kinliğinin değerlendirilmesi anlamında işle ilgili makul bir uygulama
olduğunu ve Ek 4. Maddeye aykırılık taşımadığını ifade etmiştir.
52
442 U.S. 735 (1979).
53
Bkz.
United States v. Forrester
, 512 F.3d 500 (9th Cir. 2007);
Quon v. Arch Wireless
,
529 F.3d 892 (9th Cir. 2008).
54
130 S.Ct. 2619, 560 U.S. (2010).