119

TBB Dergisi 2015 (119)

Ali AVCI

385

yapamayacağını beyan ederek iş sahibini uyarmaması sebebiyle, ruh-

satsız olarak başlanan çatı yükseltme işlemi bilahare iptal edilip eski

hale getirildiğinden, çatının yükseltilmesi bedeline hak kazanamaz.

Yine yüklenicinin ruhsatsız yaptığı imalâtlar ayıplı olup ruhsat alına-

rak yasal hale getirilmediği ve davacı yüklenici ruhsatsız tadilat yap-

makta kusurlu olduğundan, ayıbın giderilmesi mahiyetindeki çatının

eski hale getirilme bedelini de isteyemez”.

3. TBK m.473 Düzenlemesi

“Yüklenicinin işe zamanında başlamaması veya sözleşme hükümlerine

aykırı olarak işi geciktirmesi ya da iş sahibine yüklenemeyecek bir sebeple orta-

ya çıkan gecikme yüzünden bütün tahminlere göre yüklenicinin işi kararlaştı-

rılan zamanda bitiremeyeceği açıkça anlaşılırsa, iş sahibi teslim için belirlenen

günü beklemek zorunda olmaksızın sözleşmeden dönebilir

.”

Bu düzenleme, henüz teslim zamanı gelmeden önce yükleniciye

işe zamanında başlama ve işi durdurmama yükümü getirmektedir.

Bununla yüklenicinin henüz temerrüte düşmemiş iken bazı davra-

nışlarından dolayı sorumlu olacağı düzenlenmektedir ve yüklenici-

nin özen borcuyla ilgilidir.

Bu durumlarda her ne kadar çalışmala-

rı iş sahibi durduruyor veya yavaşlatıyor görünse de bu gecikmeye

asıl sebep yüklenicinin özen borcuna aykırı tutumudur. Örneğin, bir

bina inşasına girişen yüklenici hafriyatı hatalı yürüttüğü için bitişik

taşınmazdaki yapıların harap olmasına yol açacaksa, yakın tehlike

karşısında iş sahibi çalışmaları durdurabilir ve gecikmeden

yükle-

nici sorumlu olur.

Eğer işi yavaşlatan veya görülmesine engel olan sebepler dış olay-

lardan kaynaklanmakta ise yüklenici bunlar hakkında iş sahibine za-

manında gerekli uyarıda bulunmalıdır. Eğer yüklenici vaktinde uyarı

da bulunsa idi söz konusu gecikmenin olmayacağı anlaşılırsa yükleni-

ci yine de sorumlu olacaktır. Bu durumda da yüklenicinin iş sahibine

ihtarda bulunmaması onun özen yükümünün ihlali anlamına gelir.

Y.15 HD, 2013/6441 E, 2014/3527 K ve 23.5.2014 tarihli kararı.

Öz, s.119.

Öz, s.130.